Eerste zeilweekend van het jaar: altijd een verrassing

 Dat het voorbije weekend uberhaupt een zeilweekend ging worden was twijfelachtig.
Eerst moest de boot nog verder in orde gebracht worden.
Maar de weersverwachtingen waren gunstig, en zaterdagmorgen waagde ik het er dan toch op: de eerste zeildag van het jaar.
Die eerste tocht is al zolang als ik zeil (meer dan veertig jaar intussen) altijd al wat spannend.
De vraag die telkens weer opkomt als ik losgooi is: "Wat zou ik nu weer vergeten zijn?".
Ik heb er een paar jaar geleden zelfs een checklist voor gemaakt, eentje die ik gedeeld heb met een zeilkameraad.
Hij gebruikt de lijst elke tocht, ik ben daar minder goed in :-)
Buiten een strijklijn die verkeerd zat, viel het dit jaar mee.
Maar verrassingen bleven niet uit... en sommige waren helemaal niet leuk te noemen.

Vrijdagavond ontdekte ik dat het zonnepaneel op de garage van het schuifluik het niet meer doet.
dat was verrassing nummer 1.
Paneel alvast weg gehaald en op zoek naar een vervanger.

Na de Krammersluizen mikte ik op de Grevelingen, om daar aan de Mosselbank te overnachten.
Helaas blijkt de Grevelingensluis geregeld in onderhoud.  Ik wou het daar niet op wagen, en koos dan een andere bestemming: Sint Annaland.

Helaas gaat hun havenkantoor pas open op 1 april, dus in de haven gaan liggen was geen optie.
Ik kon verderop gaan ankeren, of toch maar iets meer op zekerheid spelen, en een boei pakken.
Het leek wel of ik de enige op het water was, buiten het vrachtverkeer, maar iets later dook er toch nog een zeiljacht op, en ook zij pikten een boei.

Het was een mooie en bijzonder rustige avond. Eentje om een schilderij van te maken 

Maar dan deed ik een veel minder leuke ontdekking: ongeveer 4cm water in de bilge... van waar komt dat water???  Waarschijnlijk zijn de vetkoordjes op. Ik heb er reeds nieuwe gekocht maar om die te vervangen gaat best toch de boot uit het water.
Terwijl de motor nog draaide checkte ik even via de voorzijde of alles aan de wierpot wel OK is, en daar kwam alweer een nare verrassing: de waterpomp lekt, en dat zoet ze behoorlijk.
Ook in het vak onder de kajuittrap stat water.




Zondagmorgen startte ik de motor niet, zo kon ik toch alvast al een beetje water voorkomen.
Op zeil vertrok ik richting Krammer om 7u30.
De weersvoorspellingen waren niet zo top, maar het uiteindelijke weer was veel beter dan de voorspellingen: aangename temperatuur, aangename zeilwind.
Het ging voorspoedig naar mijn nieuwe haven, al zat ik met een naar gevoel dat er rondom de motor een en ander vrolijk aan het lekken is.

Tegen 12u30 was ik in Dintelmond.
Ik checkte opnieuw de waterpomp terwijl de motor nog draaide en stuurde onze 'motorman' Franke diesel het filmpje.
Hij vermoed een versleten keerring aan de waterpomp.

Volgend weekend zal dus geen zeilweekend zijn maar alweer klussen.

Dobber is verhuisd

 Yep, je leest het goed: Dobber is verhuisd naar een andere haven.
Nee, hij is niet verkocht, al schol dat niet veel.
Ik was het allemaal wat beu. De sleur zat er wat in, ik had het allemaal stilaan gezien.
Dus zette ik de boot een maand of twee geleden te koop.
De advertentie heeft er nog geen uur gestaan: zoooooveel reactie!
Geen reacties van geinteresseerden, maar wel van (zeil-)kennissen die duidelijk bezwaren hadden.  Het leek me dus een dom idee, dat verkopen.
Meerdere reacties waren in de zin van: "Leg de boot eens ergens anders, zoek naar een nieuwe omgeving."

 En zo deed ik dus: eens een lijstje maken van de wensen, en dan kijken waar we zoal terecht kunnen.
Eén van eisen is dat het niet al te ver van huis mag zijn, en op zoet water.
En we vonden een plek, in een haven die we al een paar keer bezocht hadden:
Jachthaven Waterkant in Dintelmond.

Uiteindelijk geraakte het allemaal in een stroomversnelling en nog geen twee weken na het voornemen voer ik de boot over, al ging dat niet van een leien dakje.
Zo lag ik al meteen dik 2 uur te wachten aan het voetgangersbrugje: dubbel rood.
"Had je de nota niet gezien aan het bord?"
Helaas, nee: zeer vaak ging het over stremmingen die niet van toepassing zijn op mijn vaarroutes, en uitgerekend die dag dus wel....
Tegen 11u15 kon ik eindelijk door.  Het varen zelf ging vlot en rond 13u30 was ik in Dintelmond.
Ik had een plek gekregen op C7.
Afmeren ging een lastige worden: zijwind in een box zonder buren, en zonder touwen tussen de palen en de steiger... en dat solo.
Toen ik aan de plek arriveerde bleek er langszij de steiger een motorboot te liggen, een dingy, een oude surfplank en een zeiljachtje... dat gaat niet goed komen.
Net te laat kreeg ik telefoon om mij daarvan te verwittigen.
"Kan je een andere box nemen, aan de D-steiger?"
OK, het kan nooit kwaad om wat te oefenen in het begin van het seizoen :-)
Dus, naar een box aan de D-steiger: beste grote plekken, eigenlijk simpelweg veel te groot...
Met wat geknoei, en bijna dwars verwaaien, lag de boot op zijn plek.
Toen kreeg ik een WhatsApp-bericht: "Ik zie net dat de D-steiger te grote boxen zijn, je kan een box nemen aan de E-steiger."
Hehe, nog eens losgooien en verleggen.  Ditmaal ging het makkelijker want die box pas perfect :-)
Om 13u30 lag Dobber op zijn nieuwe plek.  Vaste landvasten op maat plaatsen, stootwillen aan de steiger en klaar.

Daarna kon ik aan het poetsen en waxen beginnen.
Het was nu eenmaal een zalig droog lenteweertje en daar kan je maar beter van profiteren.

Blauwalg: een onderschat probleem

Eigenlijk wou ik eerst een leuk blogje schrijven over onze vakantie naar Markermeer en IJsselmeer.
Maar de recente nieuwtjes rond 'Blauwalg' doen me wat anders schrijven.

Wie niet in de watersport zit, kent het probleem mogelijk niet eens, en over het algemeen weten maar weinig mensen wat de oorzaak van deze alg is, laat staan wat de toekomst ons zal brengen.
In ons aller belang koos ik er dus voor even dit stinkend 'goedje' onder de aandacht te brengen.

Blauwalg gedijt goed in wateren die vervuild worden door... overbemesting.
Bron van deze ellende is de intensieve landbouw, waaronder dus de veeteelt.
Vlees en zuivel hebben alzo een impact op ons 'vaargebied', en het leefgebied van alle 'waterdieren'.
De alg is een vergif omzeggens voor alle dieren die er in leven.

Zo zag ik vanmorgen, toen ik nogal vroeg in de Volkeraksluis lag, een koppel eenden die er alles behalve 'fris' uit zagen.
Toen ik de sluis uit voer, leek het wel of ik door een dunne pel ijs ging, een bijna 'krokante' laag blauwalg.
Probleem dat er nu nog bovenop komt: deze alg doet het uitermate goed wanneer het warmer wordt, hoe warmer, hoe beter voor deze alg.
Met de klimaatopwarming, mede getriggerd door diezelfde veeteelt, zal het probleem dus alleen maar erger worden.

Blauwalg is eigenlijk geen alg maar een bacterie die in het water leeft en dus exponentieel groeit bij temperatuurstijging en voedselrijk (overbemest) water.
Mensen met huisdieren en kleine kinderen moeten echt voorzichtig zijn nu. Hondjes en kindjes die van het water drinken kunnen er echt goed ziek van worden

SilicOne: 3 jaar later

In het voorjaar van 2021 hadden we de giftige antifouling vervangen door een milieuvriendelijk alternatief: Hempel SilicOne.
(Verslag hiervan vind je in een eerdere blog)
Helaas was het toen wat aan de koude kant om deze lagen aan te brengen, echt optimale condities waren het niet.

Nu, 3 jaar later, lieten we Dobber weer uit het water tillen, ditmaal in Herkingen.
Eens op de kant, kon ik met de hogedrukreiniger zelf de SilicOne schoon spuiten.
Het resultaat was in eerste instantie gewoonweg puik: hij zou er zo weer in kunnen.
Het product doet zeker zijn werk, tenminste als je je aan drie regels houdt=
- op zoet water liggen in je thuishaven
- geregeld op zout water varen
- sowieso geregeld varen

Aan die drie regels hielden we ons zeer zeker.
Maar bij nadere inspectie... zagen we allemaal blaasjes.
De leverancier van onze SilicOne dacht meteen aan osmose, maar dat was het zeer zeker niet: gewoon waterblaasjes achter de eerste laag, de primer.
Die laag werd inderdaad aangebracht bij minimale condities: amper 7°c toen.
Het grote probleem bij SilicOne is dat je romp echt kurkdroog moet zijn, en dat je de lagen aanbrengt in optimale condities, laat ons zeggen, droog en binnen bij 15°c, of buiten als alles goed droog is en niet te koud.

Alles er weer af en opnieuw beginnen, daar had ik absoluut geen zin in.
Dus nam ik een afgebroken stukje MDF-plaat en begon alle blaasjes open te krabben.
Maar het echte monnikenwerk moest nog komen: die opengekrabde sterrenhemel, eens alles goed droog was, invullen met Tiecoat, dat leek me de beste aanpak: bekijk elk opengekrabd blaasje als een kleine beschadiging. Na zes uur vlekjes schilderen hield ik het voor bekeken: niet alle blaasjes hebben Tiecoat, met name vooral de kleinere plekjes.

Nu had ik ook de drie huiddoorvoeren van WC en lavabo verwijderd.
Die konden, na afdichting met epoxy, meteen mee in de Tiecoat.
Toen we de eerste keer de SilicOne aanbrachten, gebruikten de de toenmalige Sealer als eerse laag, nu noemt het primer, en zijn de voorschriften wat gewijzigd: men schrijft nu die primer als eerste laag voor bij grotere 'herstellingen'. Die primer is duur, en een twee-componenten, waardoor ik deze laag alsnog achterwege laat, op de geplamuurde epoxy.

Na 16u, want dat is de minimumtijd tussen de Tiecoat en de eerste laag SilicOne, bracht ik de SilicOne aan. Helaas: te weinig SilicOne gekocht, en de winkel in Herkingen heeft dat niet op voorraad.
Dus moest ik in 'bezuinigingsmodus' en schilderde enkel over alles wat Tiecoat is.
Al meteen merkte ik dat de eerste laag niet volledig dekt.
Er moet eigenlijk een tweede laag op.

De condities tijdens deze tien klusdagen op de kant waren alles behalve optimaal.  het was zeer flexibel werken en de planning dagelijks bijsturen.
De Tiecoat kon ik in optimale condities aanbrengen, daags erna de SilicOne laag ook.

Na de 'laatste' laag SilicOne moet men 36u wachten vooraleer te water te laten.
De komende dagen waren qua weersvoorspelling evenmin optimaal waardoor we 3 opties hadden=

- optie 1: boot een week langer op de kant, tijd terwijl SilicOne aanschaffen, en weekend erna weer naar Herkingen om de laag aan te brengen. 
Bemerkingen= gaat het optimaal weer zijn? Hoe logistiek oplossen?We moeten ook rekening houden met de 36 uur droogtijd alvorens te water te laten

- optie 2: meteen die zaterdag nog 3 potten SilicOne zoeken, daags erna aanbrengen (het ging nog droog blijven) en tewaterlating een week uitstellen. 
Bemerking= de winkel in Herkingen heeft geen SilicOne in stock

- optie 3: te water laten zoals gepland en de extra laag later in de zomer aanbrengen.
Uiteindelijk kozen we voor die optie.

SilicOne? Ja, ondanks de blaasjes alsnog fan, en niet in het minst omdat we zo de omgeving waar we graag varen, zo beschermen.

Nieuwe geluidsisolatie motorruimte

 Het liefst van al zou ik elektrische willen varen, maar voorlopig denkt mijn spaarrekening er nog anders over.
Intussen heeft die dieselmotor ons ook al een aardige duit gekost aan herstellingen, en nu kwam ook nog eens de oude isolatie los.
Het stuk boven de motor hing al deels op de motor, en overal komen pluizen los.
Bon, toch maar vervangen dan.

In mijn gedachten leek het me een simpel klusje.
Dit weekend was het dan zover: de isolatieplaat die ik in Herkingen besteld had (Van der velde watersport), kon opgehaald worden.
De plaat woog een stuk meer dan ik verwacht, maat ze was ook kleiner dan ik verwachtte.
Ik had blijkbaar een te romantisch beeld van die isolatie :-P
Het paneel was 60x99cm, en 25mm dik

De vier delen die ik al zeker wou vervangen had ik daags ervoor al proper gemaakt.
voor zij die daar ook aan willen beginnen: mispak je er niet aan: het textiel, om het zo maar te noemen, komt makkelijk los, maar die zit/zat vastgelijmd met een soort harde bitumenlaag, en die is een pak minder makkelijk te verwijderen.

De delen die ik vervangen heb=
A= het vertikale paneel voor de motor, met de laatste trede aan.
B= het grote horizontale paneel dat de voorlaatste trede vormt.
C= het horizontale deel achter die voorlaatste trede
D= het vertikale stukje achter/onder deel C

Deel C gedemonteerd krijgen was een ellendig klusje.
Je wil het zaakje demonteren, maar om het los te krijgen moesten de slangen van de beluchter los .  Die wilden uiteraard niet meteen lossen, dus moest ook de beluchter los.
Helaas zat die vast met twee boutjes vanaf de andere zijde van de wand, en daar liep uiteraard net een kabelgootje over één van die boutjes, dus moest ook die kabelgoot weg.
Bon, uiteindelijk kon ik de slangen wegnemen. Nu zat de hoofdschakelaar nog in dat plankje en die moest ook los.
Uit veiligheid moet dan de stroom losgekoppeld worden van de batterij. Daarvoor moest dan weer die slaapruimte leeg, waaronder de batterij zit.

Deel C

Maar goed: uiteindelijk kon ik alle te vervangen panelen proper maken.
Als ik dan de nodige delen uittekende op de isolatieplaat, merkte ik dat ik maar net toe kwam...
De zijkanten kon ik sowieso niet doen, zolang de motor er in zit, en ook de achterste delen niet.
Die stukken blijven dan maar zo, want als er ooit nog iets met die motor gedaan wordt, dan zal het een vervanging naar elektrisch zijn :-)  En dan is die isolatie niet meer nodig...

Deel B met de nieuwe isolatie

De nieuwe isolatie is zelfklevend. Dit is ook de reden dat de plankjes allemaal zo proper mogelijk moesten zijn.
De nieuwe isolatie kleefde vrij gemakkelijk.  Nu was het wel nogal koud en vochtig weer, het is maar te hopen dat ze echt goed kleeft.

Wordt hopelijk niet vervolgd :-)

Deel A met de nieuwe isolatie

Een SUP op een Midget 26: de test, en ook de test van de ankersteun

Soms zit het allemaal wel mee: doordat de feestdag van 15 augustus op een dinsdag viel, en ik nogal goed overeen kom met mijn baas, gaf ik mezelf een vrije dag op maandag 14e :-D
Zo had ik een mooie 5-daagse voor de boeg.

De eerste dag trok ik naar het Grevelingenmeer. Daar kom ik niet zo vaak meer, vooral omwille van de zeer drukke sluis, maar het is nu eenmaal een handig meer om op te ankeren.
Ik had me recent een nieuwe SUP gekocht, en daarbij alle tips die ik recent had gekregen opgevolgd:
- 15cm dik nemen
- nakijken dat de SUP 4 extra oogjes heeft om een zitje te kunnen plaatsen
- een 'kayak-zitje' bijkopen
- een kayakpeddel kopen
En uiteraard werd het nu tijd om eea te testen.
De test was immers niet alleen de SUP, maar ook de zelf ontworpen ankersteun.

In een uithoekje ging ik voor anker. Eerste keer ankeren met de steun, wat hij het neerlaten van het anker absoluut al een verbetering is. Maar meteen dook er al een probleempje op= het touw schiet veel te gemakkelijk van het wieltje.  Daar moeten dus nog twee plaatjes komen om dit te verhinderen

Daarna kon de SUP uit de verpakking.
In de kuip had ik vorig jaar een opblaasbare kayak opgepompt, dus een SUP moet ook wel lukken.
Dat ging prima eigenlijk.
De kayak te water laten ging ook vlot.
Op de SUP plaats nemen vanaf de zwemtrap is ook goed doenbaar, vooral omdat de SUP ontworpen is om op te staan.  Hier was het destijds met de kayak wel een probleem.
De wind bleef net op dat moment toenemen en het verraste me hoe snel je weggeblazen wordt.

Na een paar rondjes peddelen, ging ik weer aan boord. Ook dat ging vrij vlot, maar de SUP aan boord hijsen als er wind staat is al wat lastiger.  De SUP lag daarna over de hekstoel heen, en de wind heeft er daardoor grip op.

Wat later ging ik dan ankerop: de ultieme test voor de ankersteun want het is vooral daarvoor dat ik hem ontworpen had.

Dat ging ook goed, maar ook nu weer schoot de ankerlijn eerst van het wieltje af, en het is lastig in het begin om dat weer goed te krijgen.
Eens het anker gehesen wordt blijft lijn en ketting wel goed liggen.
Als het anker uit het water is, kan het wat gedraaid hangen, maar zodra het goed over het wieltje rolt komt het goed te liggen.

Al bij al tevreden in beide gevallen.
Ik hoopte op nog een paar mooie SUP-dagen tijdens deze korte vakantie, maar helaas: die heb ik niet gekregen.
Klagen mag ik overigens niet doen: het waren 5 leuke dagen!

Een laatste rondje

 Drie weken vakantie, zelfs al lopen ze helemaal niet zoals je plande: ze vliegen voorbij.

Vandaag, vrijdag, was het weer min of meer gunstig voor een laatste rondje Grevelingen.

Gisterenavond werd ik weer uitgenodigd door mijn tijdelijke sympathieke buren met een Hallberg Rassy.

Nog nooit, in die elf jaar dat ik meestal solo zeil, werd ik zo gastvrij ontvangen. Dikke pluim voor dit duits koppel met een bijzonder hulpvaardige zoon.

Het werd dan ook weer wat laat voor ik in bed kroop.

Ik wou en zou om 7u vertrekken en dat is me warempel gelukt.

Zo vroeg uitvaren heeft in mijn ogen niks dan voordelen. Eerst wazn je je zo een beetje alleen op de wereld en je ziet alles stilaan ontwijken.

(Ook motorboten die een hekel hebben aan 'de stokjes' en vertikken voorang te geven  of je hoffelijk je scherpe koers laten verder zetten als je echt elke meter hoogte nodig hebt).

Mijn rondje ging tot aan Springersdiep, opkruisend langs de Stampersplaat, en zo een beetje halve wind via de Geul langsheen de Veermansplaat, opnieuw naar de Mosselbank, maar dan nu het Oostelijke eiland.

Zalig zeilweer. Zo'n 5 uurtjes heerlijk kunnen zeilen.

En daarmee zit de laatste echte vakantie-zeildag er op.

Morgen naar onze eigen haven, zondag huiswaarts.