Om er een goede tocht van te maken, zeilde ik daags ervoor naar de Roompotsluis en bleef er overnachten bij Gerrit, in zijn haventje aan de sluis.
Om alles goed voor te bereiden maakte ik een checklist voor vertrek, EN een 'roadmap' met alle boeien, hun lichtkarakters, onderlinge kompaskoersen, en uiteraard de benaming van elke boei.
Het was misschien een voorteken: de 'roadmap' sukkelde bij een windvlaag het water in... Lang leve de pikhaak!
De eerste boei was nog een makkie, de tweede moest al gelijk op kompas.
De derde... ja, dat werd een vervelende, er hing een beetje nevel, maar OK, eens gevonden kon ik nog steeds de 'roadmap' volgen.
Het was intussen stikdonker, wat nevel en een heel mooie sterrenhemel.
Helaas is dat allemaal niet te fotograferen.
Dan zag ik een vreemd wit lichtje... is dat nu een reflector? Alleszins niks dat op mijn kaart staat...
Naarmate ik naderde bleek het een eenzame visser.
Ik probeerde mijn 'roadmap' te volgen, van de laatste stuurboordboei, naar de 'Roompot', een veilig vaarwaterboei... chuck, de mist werd dikker en Post Wemeldinge zond er een waarschuwing voor uit.
Ik zag anders nog wel wat wit licht, maar geen 'amberkleurige' flikker... dju, wat nu...
Vooral wegblijven van die noordoost wal.
Ik moet dat wegblijven, in alle duister, wat overdreven hebben, en pech bovendien: er is daar GEEN ENKELE verlichte stuurboordboei.
Hopsa: wat ik ten allen tijde wou vermijden, gebeurde dus: vastgelopen.
Nu had ik sowieso deze toch bekeken in functie van enige veiligheid: opkomend water.
Maar geloof me: vrijwel meteen ben je je oriëntatie kwijt. De opkomende mist droeg niks, niemendal, bij aan de situatie: een peiling om mijn positie te bepalen lukte helemaal niet.
Ik zag me al 6 uur 'pondekes' maken, op de zandbank.
Stomme is dat ik dacht dat ik op de noordoostzijde vastgelopen was, en niet op de Vuilbaard..; dus elk manoeuver dat ik daar in de volkomen duister probeerde, maakte het eigenlijk erger.
Op een bepaald moment kreeg ik de indruk dat de verlichte doorgang van de Zeelandbrug aan de zijde van de Colijnsplaat dichterbij was, dan die aan de zijde van Zierikzee.
Ik probeerde beide te peilen en zo mijn positie te bepalen.
Om zeker te zijn, probeerde ik ook via Google Maps even mijn positie te bepalen...
"O jee! Krek boven de Vuilbaard!"
Beste leek me nu om naar de zuidzijde van die Vuilbaard te geraken, en zo naar de Zeelandbrug te varen.
Dat lukte uiteindelijk en toen ik bijna aan de brug was, werd het licht, maar... ook zeer, lees: ZEER, mistig.
In een mum van tijd zag ik de brug niet meer en opnieuw waarschuwde Post Wemeldinge voor dichte mist.
Zo geraakte ik vrij veilig de brug onderdoor en tot aan Keeten A.
Het klaarde wat op, er kwam wat wind, en gezien een Midget een zeilboot is, gingen de zeilen er op.
Lang duurde die pret niet helaas. Aan bakboordboei KT14 kwam de mist weer opzetten. Het had bijna iets weg van een of andere horrorfilm. Ik hoorde een vrachtschip, maar zag het niet.
Bon: kompaskoers naar KT16, zeilen neer en op motor verder...
Helaas: geen boei te zien op die koers, en erger nog: volgens de dieptemeter ben ik nu zeer zeker IN het vaarwater.
Met een redelijke vaart stuurde ik Noord, naar de bakboordwal en volgde de dieptemeter.
Toen doemde er een bakboordboei op: de KT12.
Ik ben dus door de stroming intussen twee boeien opgeschoven, IN het vaarwater.
Absoluut geen fijn gevoel.
Nu bleef ik maar op motor en hopte van boei naar boei met behulp van dieptemeter en kompas.
Maar te vroeg gejuicht: alweer dichte mist.
Op koers 80 tufte ik langzaam aan naar de wal tot er een grote windmolen opdoemde.
Doordat ik daar al o zoveel keer gepasseerd was, kon ik de wal en positie meteen herkennen.
Ik vervolgde mijn weg naar de sluis, en zag een tegenligger, vrij vrolijk in zijn kuip aan het keuvelen... nou, ik hoop dat hij een fijnere tocht zal hebben.
Mijne is kant en klaar voor 'de boekskes' :-D
Na de sluis, waar ik als enige door ging, ging het wat beter. De zichtbaarheid was verbeterd zodat ik van boei tot boei verder kon.
Was me dat eens een avontuurtje!
