SilicOne: 3 jaar later

In het voorjaar van 2021 hadden we de giftige antifouling vervangen door een milieuvriendelijk alternatief: Hempel SilicOne.
(Verslag hiervan vind je in een eerdere blog)
Helaas was het toen wat aan de koude kant om deze lagen aan te brengen, echt optimale condities waren het niet.

Nu, 3 jaar later, lieten we Dobber weer uit het water tillen, ditmaal in Herkingen.
Eens op de kant, kon ik met de hogedrukreiniger zelf de SilicOne schoon spuiten.
Het resultaat was in eerste instantie gewoonweg puik: hij zou er zo weer in kunnen.
Het product doet zeker zijn werk, tenminste als je je aan drie regels houdt=
- op zoet water liggen in je thuishaven
- geregeld op zout water varen
- sowieso geregeld varen

Aan die drie regels hielden we ons zeer zeker.
Maar bij nadere inspectie... zagen we allemaal blaasjes.
De leverancier van onze SilicOne dacht meteen aan osmose, maar dat was het zeer zeker niet: gewoon waterblaasjes achter de eerste laag, de primer.
Die laag werd inderdaad aangebracht bij minimale condities: amper 7°c toen.
Het grote probleem bij SilicOne is dat je romp echt kurkdroog moet zijn, en dat je de lagen aanbrengt in optimale condities, laat ons zeggen, droog en binnen bij 15°c, of buiten als alles goed droog is en niet te koud.

Alles er weer af en opnieuw beginnen, daar had ik absoluut geen zin in.
Dus nam ik een afgebroken stukje MDF-plaat en begon alle blaasjes open te krabben.
Maar het echte monnikenwerk moest nog komen: die opengekrabde sterrenhemel, eens alles goed droog was, invullen met Tiecoat, dat leek me de beste aanpak: bekijk elk opengekrabd blaasje als een kleine beschadiging. Na zes uur vlekjes schilderen hield ik het voor bekeken: niet alle blaasjes hebben Tiecoat, met name vooral de kleinere plekjes.

Nu had ik ook de drie huiddoorvoeren van WC en lavabo verwijderd.
Die konden, na afdichting met epoxy, meteen mee in de Tiecoat.
Toen we de eerste keer de SilicOne aanbrachten, gebruikten de de toenmalige Sealer als eerse laag, nu noemt het primer, en zijn de voorschriften wat gewijzigd: men schrijft nu die primer als eerste laag voor bij grotere 'herstellingen'. Die primer is duur, en een twee-componenten, waardoor ik deze laag alsnog achterwege laat, op de geplamuurde epoxy.

Na 16u, want dat is de minimumtijd tussen de Tiecoat en de eerste laag SilicOne, bracht ik de SilicOne aan. Helaas: te weinig SilicOne gekocht, en de winkel in Herkingen heeft dat niet op voorraad.
Dus moest ik in 'bezuinigingsmodus' en schilderde enkel over alles wat Tiecoat is.
Al meteen merkte ik dat de eerste laag niet volledig dekt.
Er moet eigenlijk een tweede laag op.

De condities tijdens deze tien klusdagen op de kant waren alles behalve optimaal.  het was zeer flexibel werken en de planning dagelijks bijsturen.
De Tiecoat kon ik in optimale condities aanbrengen, daags erna de SilicOne laag ook.

Na de 'laatste' laag SilicOne moet men 36u wachten vooraleer te water te laten.
De komende dagen waren qua weersvoorspelling evenmin optimaal waardoor we 3 opties hadden=

- optie 1: boot een week langer op de kant, tijd terwijl SilicOne aanschaffen, en weekend erna weer naar Herkingen om de laag aan te brengen. 
Bemerkingen= gaat het optimaal weer zijn? Hoe logistiek oplossen?We moeten ook rekening houden met de 36 uur droogtijd alvorens te water te laten

- optie 2: meteen die zaterdag nog 3 potten SilicOne zoeken, daags erna aanbrengen (het ging nog droog blijven) en tewaterlating een week uitstellen. 
Bemerking= de winkel in Herkingen heeft geen SilicOne in stock

- optie 3: te water laten zoals gepland en de extra laag later in de zomer aanbrengen.
Uiteindelijk kozen we voor die optie.

SilicOne? Ja, ondanks de blaasjes alsnog fan, en niet in het minst omdat we zo de omgeving waar we graag varen, zo beschermen.

Nieuwe geluidsisolatie motorruimte

 Het liefst van al zou ik elektrische willen varen, maar voorlopig denkt mijn spaarrekening er nog anders over.
Intussen heeft die dieselmotor ons ook al een aardige duit gekost aan herstellingen, en nu kwam ook nog eens de oude isolatie los.
Het stuk boven de motor hing al deels op de motor, en overal komen pluizen los.
Bon, toch maar vervangen dan.

In mijn gedachten leek het me een simpel klusje.
Dit weekend was het dan zover: de isolatieplaat die ik in Herkingen besteld had (Van der velde watersport), kon opgehaald worden.
De plaat woog een stuk meer dan ik verwacht, maat ze was ook kleiner dan ik verwachtte.
Ik had blijkbaar een te romantisch beeld van die isolatie :-P
Het paneel was 60x99cm, en 25mm dik

De vier delen die ik al zeker wou vervangen had ik daags ervoor al proper gemaakt.
voor zij die daar ook aan willen beginnen: mispak je er niet aan: het textiel, om het zo maar te noemen, komt makkelijk los, maar die zit/zat vastgelijmd met een soort harde bitumenlaag, en die is een pak minder makkelijk te verwijderen.

De delen die ik vervangen heb=
A= het vertikale paneel voor de motor, met de laatste trede aan.
B= het grote horizontale paneel dat de voorlaatste trede vormt.
C= het horizontale deel achter die voorlaatste trede
D= het vertikale stukje achter/onder deel C

Deel C gedemonteerd krijgen was een ellendig klusje.
Je wil het zaakje demonteren, maar om het los te krijgen moesten de slangen van de beluchter los .  Die wilden uiteraard niet meteen lossen, dus moest ook de beluchter los.
Helaas zat die vast met twee boutjes vanaf de andere zijde van de wand, en daar liep uiteraard net een kabelgootje over één van die boutjes, dus moest ook die kabelgoot weg.
Bon, uiteindelijk kon ik de slangen wegnemen. Nu zat de hoofdschakelaar nog in dat plankje en die moest ook los.
Uit veiligheid moet dan de stroom losgekoppeld worden van de batterij. Daarvoor moest dan weer die slaapruimte leeg, waaronder de batterij zit.

Deel C

Maar goed: uiteindelijk kon ik alle te vervangen panelen proper maken.
Als ik dan de nodige delen uittekende op de isolatieplaat, merkte ik dat ik maar net toe kwam...
De zijkanten kon ik sowieso niet doen, zolang de motor er in zit, en ook de achterste delen niet.
Die stukken blijven dan maar zo, want als er ooit nog iets met die motor gedaan wordt, dan zal het een vervanging naar elektrisch zijn :-)  En dan is die isolatie niet meer nodig...

Deel B met de nieuwe isolatie

De nieuwe isolatie is zelfklevend. Dit is ook de reden dat de plankjes allemaal zo proper mogelijk moesten zijn.
De nieuwe isolatie kleefde vrij gemakkelijk.  Nu was het wel nogal koud en vochtig weer, het is maar te hopen dat ze echt goed kleeft.

Wordt hopelijk niet vervolgd :-)

Deel A met de nieuwe isolatie

Een SUP op een Midget 26: de test, en ook de test van de ankersteun

Soms zit het allemaal wel mee: doordat de feestdag van 15 augustus op een dinsdag viel, en ik nogal goed overeen kom met mijn baas, gaf ik mezelf een vrije dag op maandag 14e :-D
Zo had ik een mooie 5-daagse voor de boeg.

De eerste dag trok ik naar het Grevelingenmeer. Daar kom ik niet zo vaak meer, vooral omwille van de zeer drukke sluis, maar het is nu eenmaal een handig meer om op te ankeren.
Ik had me recent een nieuwe SUP gekocht, en daarbij alle tips die ik recent had gekregen opgevolgd:
- 15cm dik nemen
- nakijken dat de SUP 4 extra oogjes heeft om een zitje te kunnen plaatsen
- een 'kayak-zitje' bijkopen
- een kayakpeddel kopen
En uiteraard werd het nu tijd om eea te testen.
De test was immers niet alleen de SUP, maar ook de zelf ontworpen ankersteun.

In een uithoekje ging ik voor anker. Eerste keer ankeren met de steun, wat hij het neerlaten van het anker absoluut al een verbetering is. Maar meteen dook er al een probleempje op= het touw schiet veel te gemakkelijk van het wieltje.  Daar moeten dus nog twee plaatjes komen om dit te verhinderen

Daarna kon de SUP uit de verpakking.
In de kuip had ik vorig jaar een opblaasbare kayak opgepompt, dus een SUP moet ook wel lukken.
Dat ging prima eigenlijk.
De kayak te water laten ging ook vlot.
Op de SUP plaats nemen vanaf de zwemtrap is ook goed doenbaar, vooral omdat de SUP ontworpen is om op te staan.  Hier was het destijds met de kayak wel een probleem.
De wind bleef net op dat moment toenemen en het verraste me hoe snel je weggeblazen wordt.

Na een paar rondjes peddelen, ging ik weer aan boord. Ook dat ging vrij vlot, maar de SUP aan boord hijsen als er wind staat is al wat lastiger.  De SUP lag daarna over de hekstoel heen, en de wind heeft er daardoor grip op.

Wat later ging ik dan ankerop: de ultieme test voor de ankersteun want het is vooral daarvoor dat ik hem ontworpen had.

Dat ging ook goed, maar ook nu weer schoot de ankerlijn eerst van het wieltje af, en het is lastig in het begin om dat weer goed te krijgen.
Eens het anker gehesen wordt blijft lijn en ketting wel goed liggen.
Als het anker uit het water is, kan het wat gedraaid hangen, maar zodra het goed over het wieltje rolt komt het goed te liggen.

Al bij al tevreden in beide gevallen.
Ik hoopte op nog een paar mooie SUP-dagen tijdens deze korte vakantie, maar helaas: die heb ik niet gekregen.
Klagen mag ik overigens niet doen: het waren 5 leuke dagen!

Een laatste rondje

 Drie weken vakantie, zelfs al lopen ze helemaal niet zoals je plande: ze vliegen voorbij.

Vandaag, vrijdag, was het weer min of meer gunstig voor een laatste rondje Grevelingen.

Gisterenavond werd ik weer uitgenodigd door mijn tijdelijke sympathieke buren met een Hallberg Rassy.

Nog nooit, in die elf jaar dat ik meestal solo zeil, werd ik zo gastvrij ontvangen. Dikke pluim voor dit duits koppel met een bijzonder hulpvaardige zoon.

Het werd dan ook weer wat laat voor ik in bed kroop.

Ik wou en zou om 7u vertrekken en dat is me warempel gelukt.

Zo vroeg uitvaren heeft in mijn ogen niks dan voordelen. Eerst wazn je je zo een beetje alleen op de wereld en je ziet alles stilaan ontwijken.

(Ook motorboten die een hekel hebben aan 'de stokjes' en vertikken voorang te geven  of je hoffelijk je scherpe koers laten verder zetten als je echt elke meter hoogte nodig hebt).

Mijn rondje ging tot aan Springersdiep, opkruisend langs de Stampersplaat, en zo een beetje halve wind via de Geul langsheen de Veermansplaat, opnieuw naar de Mosselbank, maar dan nu het Oostelijke eiland.

Zalig zeilweer. Zo'n 5 uurtjes heerlijk kunnen zeilen.

En daarmee zit de laatste echte vakantie-zeildag er op.

Morgen naar onze eigen haven, zondag huiswaarts.

Stormachtig schilderen

 Yep, ze hebben niet overdreven met de weersvoorspelling:

Regen en veel wind.

Zeer blij dat ik de avond ervoor de kuiptent gezet had.

Van die kuiptent maakte ik in de ochtend een 'schildersatelier'

De foto die ik de dag daarvoor gemaakt had ging ik nu vereeuwigen met olieverf.

En omdat ik vaak de raad kreeg wat 'spontaner' te schilderen, is dit een poging :-)

Plek zoeken om te schuilen

 Om 6u50, net na een onweer, vertrok ik aan Ossehoek.

Prima windje, aangenaam om te zeilen. Onderweg maakte ik nog een foto waarvan ik spoedig een schilderijtje wil maken.

Maar de wind bleef toenemen, en onderweg stak ik toch maar een reefje. Gebeurt niet vaak, als ik een reef steek al zeilend, maar deze keer was het een mooie reef.

Oostelijk langsheen de Veermansplaat zeilde ik verder naar de Mosselbank.

Idee is om aan het Westelijke eiland te gaan liggen om daar daags erna, als het weer eens gaat stormen, te schuilen.

Met de wind die er stond werd het een bijzonder kort tripje. Op amper 2,5u was ik al aan de Mosselbank.

Ik had geluk: er was nog een plekje en bovendien wat gunstig om solo af te meren.

Enkele boten keken toe, maar er kwam geen hulp aandraven.

Ik zal er maar van uit gaan dat ik teveel zelfvertrouwen uitstraalde 🤣

In de namiddag geraakte ik her en der aan de babbel, werd zelfs uitgenodigd door mijn buren om te komen eten 's avonds.

Het werd zelfs redelijk laat naar mijn doen.

De Ossehoek

Om 7u30 zei ik Bommenede vaarwel.  Net nadat ik controle kreeg of ik een 7-dagen pas had.  En die had ik :-)

Het was reeds een fijn zeilwindje die alsmaar zou toenemen 

Ik wou vandaag een rondje doen om de verschillende afmeerplaatsen te bekijken. Zo ook Springersdiep en De Punt waar ik warempel nog nooit geweest ben.

Net voorbij de Veermansplaat zag ik plots een afgebroken stok passeren, een klein stompje zat nog net boven water. Door de golfslag zag ik hem niet meteen.

Dus iedereen: opgelet! Tussen bakboordboei SP10 en stuurboordboei PG1 zit halvetwege deze stok!

Doordat de wind qua hoek en kracht zowat perfect zat, deed ik dan tondje in een mum van tijd.

Aan de Archipel was plek, maar afmeren om 10u leek me wat vlug.

Dan nog maar een rondje Hompelvoet.

Maar de vlagen die ik kreeg tussen de Archipel en Ossehoek deden me besluiten om toch maar bij Ossehoek binnen te lopen.

Met de verrekijker had ik al gezien dat het eerst waarschijnlijk vol lag, het tweede werd dan mijn keuze. Daar lagen, zo te zien, twee zeiljachten, en een motorboot.

Ruim op voorhand streek ik mij  zeilen. Wat spannend want de wind was al aardig toegenomen. De stuurautomaat had wat moeite om de boot op koers te houden.liggen. Dat ging bijzonder

Ik voer binnen, in het haventje, op motor. En koos er voor om aan het uiteinde van de 3e 'steiger' te gaan liggen.

Het afmeren ging vrij soepel moet ik zeggen.

Het was de juiste keuze.  Om 12u lag ik afgemeerd, rond 13u liep het er vol.