 |
| -8°C onderweg |
Na een flinke vorstperiode kwam eindelijk de dooi.
En op zo'n moment wil ik aan boord zijn.
's Morgens vroeg reed ik reeds naar de haven. -8°C in de auto, dat is behoorlijk fris.
Bij aankomst was de haven nog steeds voorzien van een dikke laag sneeuw.
 |
| In de batterijbak ook vorst |
Aan boord was het -5,6°C. En in de bak van de batterij ook vorst: -0,6°C.
Ik zette een elektrisch vuurtje aan, en ging gewapend met een zaklamp allereerst de afsluiters en motor goed bekijken. geen scheurtjes te zien.
Zou ook niet mogen omdat ze allebei vol antivries zitten.
Ook het motorblok leek me OK. De wierpot en koelcircuit zit ook vol antivries.
Op zo'n moment ben ik erg blij dat ik de pomp-WC verwijderd heb, en de lavabo. Dat zijn meteen een paar afsluiters minder die kunnen bevriezen.
Vanaf 10 a 11u zou de dooi intreden.
Tegen dan had ik de kajuit toch verwarmd gekregen tot 4°C.
Nog eens een controleronde en intussen alle sneeuw uit de kuip verwijderd.
Smeltwater kruipt waar het niet gaan kan, en dat kon ik zo al voor een groot stuk vermijden.
Het was nog te gevaarlijk aan dek, de sneeuw op de voorplecht liet ik maar liggen.
 |
| Dooi in de batterijbak :-) |
Een beetje later werd de temperatuur in de batterijbak positief.
Dan zijn de afsluiters vast ook positief qua temperatuur.
Ik kon met een gerust hart naar huis rijden nu. Door de corona-maatregelen had ik een 'Verklaring op eer' op zak, en leek me dit een meer dan geldige reden om even de grens over te steken.
Enkele jaren geleden, toen we nog eens zo'n winter hadden, heb ik een bolafsluiter gevuld met water en dan buiten gelegd om te zien of deze zou scheuren.
Het ijs in de kogel vond toen zijn weg via de rubber dichting, en scheurde niet.
Maar ik zou daar toch maar niet op rekenen.
