Een 180° bocht

Als er nu 1 ding is dat deze vakantie typeert, dan is het flexibiliteit.  Na overleg met mijn kameraad besloten we dat hij huiswaarts keert, ik keer terug naar de zee.

Na wat berekeningen bleek het dat ik vrijdag een rondje Stellendam-Roompot kan doen en voorlopig voorspellen ze er ook nog eens een goede wind bij.

Dus: ik moest opnieuw door de Volkeraksluis.  Ik had veel chance: ze draaide voor mij alleen, om 7u.

Na de sluis keerde ik de boeg naar Willemstad. Er stond nog steeds aardig wat wind, al was Willemstad hogerwal met wat luwtes.  Maar helaas: de boodschappensteiger lag vol jachten die er overnachten.  Dan maar naar lagerwal.  Ik belde de havenmeester van WSV Numansdorp en die was erg behulpzaam: ik mocht even aan de kade afmeren voor inkopen.

Twee erg dure stokbroden later voer ik weer uit, richting Middelharnis.  Net toen ik me bedacht hoeveel chance ik tot dan toe had met het weer, doemde er een haast zwarte bui op. De schrik greep me om de keel en ik vroeg me af hoeveel wind er in die bui zou zitten.  Ik zeilde zo scherp als mogelijk de bui in, als de wind te fel is zeil ik net iets te scherp, beproefd trucje...  Maar de wind was handelbaar, de regen daarentegen viel met bakken uit de hemel.  Ik had 1 geluk: door de bui was Middelharnis nu wel bezeild.

In no time stond er water in mijn zeilbotjes, de spinnen aan boord spoelden sowieso weg, het zand van de kade van Numansdorp was verdwenen.

Zeiknat was ik, en kreeg het koud, zodat ik de motor aanzette en de twee laatste mijlen naar de meerboei aan Middelharnis gemotord aflegde.

Tegen 13u had ik de boei beet en kon ik alles laten opdrogen.

Ik wou dit korte avontuur afsluiten met een glas wijn.  Toen ik hetnkarton opende om het kraantje te pakken, prikte ik de plastic zak lek. Nu zit alles waar wijn in kan, van thermos tot afsluitbare bekers, vol witte wijn 🤭.