Rust... en een squal

Soms zit een mens aan het einde van zijn latijn, en wil je de rust opzoeken.
Sommige mannen hebben daarvoor een 'man-cave', ik heb een Midget.

Ik koos een bestemming waar ik bijna zeker ben dat het er niet druk zal zijn, en al helemaal niet als men drie dagen koud weer voorspelt, met zaterdag nog eens stormwind er bovenop.
Het werd de Volkeraksluis.

Vrijdagmorgen voer ik uit. Alles verliep nu eens rustig, zelfs het vervloekte voetgangersbrugje doet weer normaal :-D
Met een bezeilde koers 'dobberde' ik richting de sluis.  Af en toe een uitschieter naar 14 knopen Noord, maar over het algemeen een heel rustige tocht.
Iets na de middag arriveerde ik er al, en zag dat er geen kat aan de steiger lag.
Omdat ik toch volk verwachtte, en bovendien ook om makkelijk te kunnen vertrekken, meerde ik af aan de kop van de steiger.

Veel kan een mens niet doen, aan zo'n lege steiger, dus doel geslaagd: mezelf dwingen eens te niksen...  Wandelen kan je er ook al niet zo gek ver.  ik wandelde van de ene zijde van de sluis naar de andere, en weer terug.

Zaterdag gaven de voorspellingen buien, en een toenemende wind tot een stuk boven de 30kt.  Die kwam er ook, en was de reden dat ik een dagje bleef liggen.
De ideale rustdag zeg maar.  Lezen, en alweer wandelen.  dat wandelen werd toch nog de moeite: de stappenteller ging vlot over de 20.000 stappen  :-D
Aan tekenen ben ik niet toegekomen helaas.  Die creativiteit zou weer boven moeten borrelen.

Zaterdag: buien en veel wind

Zondagmorgen: weersvoorspellingen geven buien, en wind met stoten tot een akelige 26kt.
Hmmm: toch maar een reefje er in, voor alle zekerheid.
Terwijl ik met die reef bezig was, kreeg ik een bui over me heen.  Zo 's morgens vroeg, om 6u, is dat verrekte koud.  Ik moest even binnen de vingertoppen laten ontdooien (doet alvast nogal pijn, zo'n tintelende vingers).
Eens de bui voorbij, en die wind weer weg, leek het buiten een heel andere ochtend: zonnetje komt op, en een rustig windje.
Ik duwde de Midget wat af en vertrok op zeil.

Maar die rust bleef niet lang: een nieuwe bui naderde.  Eentje die ik niet gauw zal vergeten.
De koers was ruim, en in een paar seconden tijd kreeg de boot een flinke helling.  Hij loefde terstond ook wat op, en de regen viel met bakken uit de hemel. Sjonge, die fok moet meteen weg.  Op zo'n moment ben ik dan toch weer blij een rolfok te hebben.  Die ene reef was genoeg om de boot op rompsnelheid te houden.  Zo kon ik even proeven hoe een Midget zich gedraagt in een storm.
Jammer genoeg geen tijd gehad naar de windmeter te kijken, ik had het wel willen weten.

Aan een tweede bui kon ik ontsnappen

Na de bui kwam de rust weer.  Hooguit 8 knopen wind. beetje lullig, een reef en een kleine fok bij zo weinig wind, maar nu ik weet welk onheil er in die buien zit...

De rest verliep heel kalm.  Het voetgangersbrugje stond, zo om 8u 's morgens, nog op dubbel groen.  Zalig  :-D

Geen geslaagde driedaagse, heel weinig gevaren, wel heel veel gewandeld  :-P