Nieuwe geluidsisolatie motorruimte

 Het liefst van al zou ik elektrische willen varen, maar voorlopig denkt mijn spaarrekening er nog anders over.
Intussen heeft die dieselmotor ons ook al een aardige duit gekost aan herstellingen, en nu kwam ook nog eens de oude isolatie los.
Het stuk boven de motor hing al deels op de motor, en overal komen pluizen los.
Bon, toch maar vervangen dan.

In mijn gedachten leek het me een simpel klusje.
Dit weekend was het dan zover: de isolatieplaat die ik in Herkingen besteld had (Van der velde watersport), kon opgehaald worden.
De plaat woog een stuk meer dan ik verwacht, maat ze was ook kleiner dan ik verwachtte.
Ik had blijkbaar een te romantisch beeld van die isolatie :-P
Het paneel was 60x99cm, en 25mm dik

De vier delen die ik al zeker wou vervangen had ik daags ervoor al proper gemaakt.
voor zij die daar ook aan willen beginnen: mispak je er niet aan: het textiel, om het zo maar te noemen, komt makkelijk los, maar die zit/zat vastgelijmd met een soort harde bitumenlaag, en die is een pak minder makkelijk te verwijderen.

De delen die ik vervangen heb=
A= het vertikale paneel voor de motor, met de laatste trede aan.
B= het grote horizontale paneel dat de voorlaatste trede vormt.
C= het horizontale deel achter die voorlaatste trede
D= het vertikale stukje achter/onder deel C

Deel C gedemonteerd krijgen was een ellendig klusje.
Je wil het zaakje demonteren, maar om het los te krijgen moesten de slangen van de beluchter los .  Die wilden uiteraard niet meteen lossen, dus moest ook de beluchter los.
Helaas zat die vast met twee boutjes vanaf de andere zijde van de wand, en daar liep uiteraard net een kabelgootje over één van die boutjes, dus moest ook die kabelgoot weg.
Bon, uiteindelijk kon ik de slangen wegnemen. Nu zat de hoofdschakelaar nog in dat plankje en die moest ook los.
Uit veiligheid moet dan de stroom losgekoppeld worden van de batterij. Daarvoor moest dan weer die slaapruimte leeg, waaronder de batterij zit.

Deel C

Maar goed: uiteindelijk kon ik alle te vervangen panelen proper maken.
Als ik dan de nodige delen uittekende op de isolatieplaat, merkte ik dat ik maar net toe kwam...
De zijkanten kon ik sowieso niet doen, zolang de motor er in zit, en ook de achterste delen niet.
Die stukken blijven dan maar zo, want als er ooit nog iets met die motor gedaan wordt, dan zal het een vervanging naar elektrisch zijn :-)  En dan is die isolatie niet meer nodig...

Deel B met de nieuwe isolatie

De nieuwe isolatie is zelfklevend. Dit is ook de reden dat de plankjes allemaal zo proper mogelijk moesten zijn.
De nieuwe isolatie kleefde vrij gemakkelijk.  Nu was het wel nogal koud en vochtig weer, het is maar te hopen dat ze echt goed kleeft.

Wordt hopelijk niet vervolgd :-)

Deel A met de nieuwe isolatie

Een SUP op een Midget 26: de test, en ook de test van de ankersteun

Soms zit het allemaal wel mee: doordat de feestdag van 15 augustus op een dinsdag viel, en ik nogal goed overeen kom met mijn baas, gaf ik mezelf een vrije dag op maandag 14e :-D
Zo had ik een mooie 5-daagse voor de boeg.

De eerste dag trok ik naar het Grevelingenmeer. Daar kom ik niet zo vaak meer, vooral omwille van de zeer drukke sluis, maar het is nu eenmaal een handig meer om op te ankeren.
Ik had me recent een nieuwe SUP gekocht, en daarbij alle tips die ik recent had gekregen opgevolgd:
- 15cm dik nemen
- nakijken dat de SUP 4 extra oogjes heeft om een zitje te kunnen plaatsen
- een 'kayak-zitje' bijkopen
- een kayakpeddel kopen
En uiteraard werd het nu tijd om eea te testen.
De test was immers niet alleen de SUP, maar ook de zelf ontworpen ankersteun.

In een uithoekje ging ik voor anker. Eerste keer ankeren met de steun, wat hij het neerlaten van het anker absoluut al een verbetering is. Maar meteen dook er al een probleempje op= het touw schiet veel te gemakkelijk van het wieltje.  Daar moeten dus nog twee plaatjes komen om dit te verhinderen

Daarna kon de SUP uit de verpakking.
In de kuip had ik vorig jaar een opblaasbare kayak opgepompt, dus een SUP moet ook wel lukken.
Dat ging prima eigenlijk.
De kayak te water laten ging ook vlot.
Op de SUP plaats nemen vanaf de zwemtrap is ook goed doenbaar, vooral omdat de SUP ontworpen is om op te staan.  Hier was het destijds met de kayak wel een probleem.
De wind bleef net op dat moment toenemen en het verraste me hoe snel je weggeblazen wordt.

Na een paar rondjes peddelen, ging ik weer aan boord. Ook dat ging vrij vlot, maar de SUP aan boord hijsen als er wind staat is al wat lastiger.  De SUP lag daarna over de hekstoel heen, en de wind heeft er daardoor grip op.

Wat later ging ik dan ankerop: de ultieme test voor de ankersteun want het is vooral daarvoor dat ik hem ontworpen had.

Dat ging ook goed, maar ook nu weer schoot de ankerlijn eerst van het wieltje af, en het is lastig in het begin om dat weer goed te krijgen.
Eens het anker gehesen wordt blijft lijn en ketting wel goed liggen.
Als het anker uit het water is, kan het wat gedraaid hangen, maar zodra het goed over het wieltje rolt komt het goed te liggen.

Al bij al tevreden in beide gevallen.
Ik hoopte op nog een paar mooie SUP-dagen tijdens deze korte vakantie, maar helaas: die heb ik niet gekregen.
Klagen mag ik overigens niet doen: het waren 5 leuke dagen!

Een laatste rondje

 Drie weken vakantie, zelfs al lopen ze helemaal niet zoals je plande: ze vliegen voorbij.

Vandaag, vrijdag, was het weer min of meer gunstig voor een laatste rondje Grevelingen.

Gisterenavond werd ik weer uitgenodigd door mijn tijdelijke sympathieke buren met een Hallberg Rassy.

Nog nooit, in die elf jaar dat ik meestal solo zeil, werd ik zo gastvrij ontvangen. Dikke pluim voor dit duits koppel met een bijzonder hulpvaardige zoon.

Het werd dan ook weer wat laat voor ik in bed kroop.

Ik wou en zou om 7u vertrekken en dat is me warempel gelukt.

Zo vroeg uitvaren heeft in mijn ogen niks dan voordelen. Eerst wazn je je zo een beetje alleen op de wereld en je ziet alles stilaan ontwijken.

(Ook motorboten die een hekel hebben aan 'de stokjes' en vertikken voorang te geven  of je hoffelijk je scherpe koers laten verder zetten als je echt elke meter hoogte nodig hebt).

Mijn rondje ging tot aan Springersdiep, opkruisend langs de Stampersplaat, en zo een beetje halve wind via de Geul langsheen de Veermansplaat, opnieuw naar de Mosselbank, maar dan nu het Oostelijke eiland.

Zalig zeilweer. Zo'n 5 uurtjes heerlijk kunnen zeilen.

En daarmee zit de laatste echte vakantie-zeildag er op.

Morgen naar onze eigen haven, zondag huiswaarts.

Stormachtig schilderen

 Yep, ze hebben niet overdreven met de weersvoorspelling:

Regen en veel wind.

Zeer blij dat ik de avond ervoor de kuiptent gezet had.

Van die kuiptent maakte ik in de ochtend een 'schildersatelier'

De foto die ik de dag daarvoor gemaakt had ging ik nu vereeuwigen met olieverf.

En omdat ik vaak de raad kreeg wat 'spontaner' te schilderen, is dit een poging :-)

Plek zoeken om te schuilen

 Om 6u50, net na een onweer, vertrok ik aan Ossehoek.

Prima windje, aangenaam om te zeilen. Onderweg maakte ik nog een foto waarvan ik spoedig een schilderijtje wil maken.

Maar de wind bleef toenemen, en onderweg stak ik toch maar een reefje. Gebeurt niet vaak, als ik een reef steek al zeilend, maar deze keer was het een mooie reef.

Oostelijk langsheen de Veermansplaat zeilde ik verder naar de Mosselbank.

Idee is om aan het Westelijke eiland te gaan liggen om daar daags erna, als het weer eens gaat stormen, te schuilen.

Met de wind die er stond werd het een bijzonder kort tripje. Op amper 2,5u was ik al aan de Mosselbank.

Ik had geluk: er was nog een plekje en bovendien wat gunstig om solo af te meren.

Enkele boten keken toe, maar er kwam geen hulp aandraven.

Ik zal er maar van uit gaan dat ik teveel zelfvertrouwen uitstraalde 🤣

In de namiddag geraakte ik her en der aan de babbel, werd zelfs uitgenodigd door mijn buren om te komen eten 's avonds.

Het werd zelfs redelijk laat naar mijn doen.

De Ossehoek

Om 7u30 zei ik Bommenede vaarwel.  Net nadat ik controle kreeg of ik een 7-dagen pas had.  En die had ik :-)

Het was reeds een fijn zeilwindje die alsmaar zou toenemen 

Ik wou vandaag een rondje doen om de verschillende afmeerplaatsen te bekijken. Zo ook Springersdiep en De Punt waar ik warempel nog nooit geweest ben.

Net voorbij de Veermansplaat zag ik plots een afgebroken stok passeren, een klein stompje zat nog net boven water. Door de golfslag zag ik hem niet meteen.

Dus iedereen: opgelet! Tussen bakboordboei SP10 en stuurboordboei PG1 zit halvetwege deze stok!

Doordat de wind qua hoek en kracht zowat perfect zat, deed ik dan tondje in een mum van tijd.

Aan de Archipel was plek, maar afmeren om 10u leek me wat vlug.

Dan nog maar een rondje Hompelvoet.

Maar de vlagen die ik kreeg tussen de Archipel en Ossehoek deden me besluiten om toch maar bij Ossehoek binnen te lopen.

Met de verrekijker had ik al gezien dat het eerst waarschijnlijk vol lag, het tweede werd dan mijn keuze. Daar lagen, zo te zien, twee zeiljachten, en een motorboot.

Ruim op voorhand streek ik mij  zeilen. Wat spannend want de wind was al aardig toegenomen. De stuurautomaat had wat moeite om de boot op koers te houden.liggen. Dat ging bijzonder

Ik voer binnen, in het haventje, op motor. En koos er voor om aan het uiteinde van de 3e 'steiger' te gaan liggen.

Het afmeren ging vrij soepel moet ik zeggen.

Het was de juiste keuze.  Om 12u lag ik afgemeerd, rond 13u liep het er vol.

Alweer wijziging van de plannen

 Als er nu echt 1 ding is dat ik deze vakantie geleerd heb, dan is het dat je maar beter helemaal geen planning maakt, en van dag op dag zeilt.

Deze zomer getuigt absoluut, naar mijn mening, dat de klimaatopwarming doorzet, en dat we er maar beter rekening mee houden.

Nee, die opwarming wil niet perse zeggen dat het altijd warmer moet zijn, maar wel dat het weer vaker onstabiel zal zijn en we meer men meer contrasten krijgen.

Deze vakantie zit er alvast vol van.

Gisteren, zondag 23e juli, bleef ik wijselijk liggen in Herkingen.

Er was storm voorspeld, en ook de dagen erna zal het nog wat blijven 'waaien'.

(Te denken dat de eerste dagen van mijn vakantie haast windloos waren...)

Ik was in Herkingen wat gaan buurten bij een symathieke dame met een Midget 26, en samen met haar mijn opties bekeken.

Gezien de weersvoorspellingen bleek het zo gek nog niet om de resterende vakantiedagen op de Grevelingen te blijven.

Ik kocht me dan maar een 7-dagen kaart en nam de nodige voorbereidingen om elke avond aan een eiland te kunnen liggen.

's Morgens ging ik eerst naar de Dagwinkel (=kleine supermarkt) voor nog wat inkopen.

Voor vegans alweer een 'woestijn' helaas.

Rond 8u45 voer ik uit.

De voorspelde wind was er min of meer, maar heftig was het zeker niet.

De reef was misschien overbodig, maar toch: sommige vlagen waren dan weer 'geschikt' voor die ene reef.

In elk geval was het een aangename zeiltrip richting Bommenede.

Het ging zo vlot vooruit (ondanks de scherpe koers en het opkruisen rond de Mosselbank) dat ik om 10u30 al aan Bommenede was.

Het leek me een idee om nog een rondje Stampersplaat te doen.

Dat idee werd echter een beetje later haast letterijk uit mijn hoofd geblazen. Een naderende bui bracht behoorlijk wat wind met zich mee, en ik zag dan maar af van het idee, en haalde zo snel mogelijk, in die windvlagen, de zeilen naar beneden.

Ik draaide terug, op motor, richting Bommenede.

Er was, naar mijn verrassing, nog redelijk wat plek, zelfs goeie, om solo af te meren (toch wel een belangrijk puntje als er veel wind staat).

Wat later liepen er nog twee Midgets 31 binnen, maar ik denk dat ik ze niet ken.

Van Goese Sas via Roompot naar Herkingen

 Nee hoor, de tfip 'Goese Sas via Roompot naar Herkingen was niet in 1 dag.

Maar de eerste twee dagen waren het vefnoemen helaas niet waard.

Van Goese Sas naar het haventje aan de Roompotsluis moest geheel op motor. Amper wind, en het beetje dat er wel was, was tegen.

De stroming zat wel volledig mee.

Eens afgemeerd en opgeruimd leek het weer wel ideaal voor een goede strandwandeling.

Daags erna, vrijdag 21 juli, vertrok ik reeds om 5u richting Krabbenkreek. Idee was om daar inkopen te doen maar uiteindelijk werd het weer een boei. Daar een kameraad ontmoet en samen wat Kasteelbier genuttigd, samen aan 1 boei.

Zaterdagmorgen vertrokken we weer en scheiden onze wegen opnieuw. Mijn kameraad naar de thuishaven, ik naar Herkingen. Ik had daar afgesproken met een dame met een Midget 26.

Altijd leuk om mensen met hetzelfde type boot te ontmoeten.

Omdat de wind bleef toenemen, tot uiteindelijk 'Vlissingen 6', bleef het bij zeilen naar de sluis, en na de sluis een stukje tot aan begin Veermansplaat en dan naar de Marina in Herkingen.

Daar liep ik net op tijd binnen en werd prompt goed ontvangen en geholpen door een paar ligplaatshouders.

Zondag werd regelrecht storm voorspeld en bleef ik gewoon liggen.

Mss gewoon nog eens wat schilderen in de kuiptent, je kan je geen beter 'goed verlicht atelier' inbeelden.

Sportief tripje naar Goesche Sas

Om 5u40 was het hoog water.

Als ochtendmens is dat voor mij geen probleem.

Al wil ik dan meestal wel zo stil mogelijk vertrekken.

Omdat er rondom mij ook nog jachten geankerd lagen, moest ik goed uitkienen hoe ik op zeil kon vertrekken.

Gelukkig was er weinig wind (dacht ik), dus zou het geen moeilijk manoeuver worden.

Rond 6u50 vertrok ik.

Rustig windje, zo leek het toch. Blij dat ik voor de genua koos.

Maar eens de kreek uit was dat niet echt een rustig windje.

Teveel nu ook weer niet, maar mijn interieur werd toch aardig verbouwd, daarbinnen :-D

Ik moest opkruisen tot aan de zeelandbrug, en kon dan de vondelingenplaat rond.

Het opkruisen bekijk ik als een tactisch spelletje. Tussen de vrachtschepen door kruisen, op tijd over stag gaan, gewoonweg timen zeg maar.

Er zat een goede vaart in, met die genua, maar toch ook wel golfslag wat het zeilen leuk maakt.

Die golfslag werd wel een nadeel ter hoogte van de Zandkreek, want daar moesten de zeilen neer.

En het grootzeil opbinden, dat is kunst en vliegwerk in golfslag.

Ik wou de motor goed op tijd starten omdat die vandaag nog niet gedraaid had. Zo kon hij alvast opwarmen.

Aan de wachtsteiger lag 1 motorboot. Niet helemaal vooraan, maar helemaal achteraan.

Dus 'stak ik voor'.

De wind stond recht op kop, en dan is afmeren knap vervelend.

Intussen belde ik de jachthaven voor een plekje.  Ik kreeg L49.

De sluisdeuren gingen open en een volle sluis voer uit.

Als enige ging ik de sluis in, die motorboot maakte geen aanstalten om mee te schutten.

In deze sluis is er toch een behoorlijk verval.

Naarmate mijn boot hoger kwam te liggen nam ook de impact van de wind toe.

Goed dat ik ook het voorste landvast gebruikte.

De deuren gingen open en de boeg van een vrachtschip lag daar te prijken, klaar om in te varen.

Ik kon er nog wel naast maar zodra ik afdraaide naar de jachthaven, moest ik afstoppen, met de wind achterop omdat er net een jachtje vertrok.

Eens die weg waren kon ik zoeken naar L49.

Die plek vond ik uiteindelijk, maar het is een box met maar 1 paal vooraan, en nu net, om af te meren aan de 'verkeerde' kant.

Bon, nieuwe truc uittesten: middenkikker op die paal en in achteruit die box in. Op die manier blijft de 'poep' aan hogerwal.

Dan snel lijn wisselen met voorste landvast en verder op dezelfde manier er in varen.

MAAR: dit had goed kunnen werken als de box breed genoeg is.

Maar hij was eigenlijk 20cm te smal.

Ik lag geklemd tussen de buur en de vingersteiger.

Nochtans had ik doorgegeven dat een Midget een dikkerd is, 3 meter breed.

Na overleg met de havenmeester (bijzonder lieve, vriendelijke, dame) besloot ik te blijven liggen.

Het is maar voor 1 nachtje...

Alweer Krabbenkreek

 Het klopt: gisteren, maandag 17 juli, heb ik geen blog geschreven.

De afgelegde afstand was te belachelijk om er een blog over te schrijven.

Ik voer buiten in de fijne jachthaven De Batterij met doel om naar Oude Tonge op te kruisen voor de onweders er zijn.

Uitvaren ging makkelijk.

Maar eens aan de Volkeraksluis voelde ik al dat het een rit zou worden met pakweg 18 knopen op kop, dus hele wel motoren.

Nee, daar had ik geen zin in.

Na de sluis meerde ik af aan de steiger. Meteen kreeg ik de bevestiging dat het geen stomme zet is. Dat afmeren met wind op kop, solo, was geen makkie.

Vandaag, dinsdag, was de wind een pak minder.  Ik wou om 6u haast vertrekken op zeil, maar het was een beetje te link om dat te wagen.  Tegen 6u30 was ik al ter hoogte van Ooltgensplaat. De wind was tot dan toe rond den 8 a 13kt.

De hele Volkerak moest ik opkruisen.  Gaandeweg minderde de wind steeds.

Het duurde bijna vier uur om aan de Krammersluis te geraken.

Na de sluis probeerde ik nog wat te zeilen, maar de vrachtschepen in de Zijpe maakten dat ik toch maar de diesel startte voor het laatste stuk tot Sint Annaland.

Daar pikte ik een boei om de namiddag verder rustig aan te doen

Schilderdag

Rond middernacht trok de wind aan, zoals voorspeld.  Voor mij, en waarschijnlijk veel anderen, was de wind wat te fors. Ik zag althans geen boten vertrekken. Dus vandaag nog een extra 'rust'-dag.

Na de obligatoire inkopen was vandaag zo ongeveer helemaal in het teken van 'olieverf schilderen'.

Jachthaven De Batterij blijft mijn favoriet.

Had ik vanmorgen een leuke babbel met een symathieke dame, bleek ze uiteindelijk met haar echtgenoot, John, deze haven te runnen. Zo gemoedelijk, dat vind ik gewoon geweldig.

Ik had daags er voor al wat mooie locaties gevonden om ter plaatse te gaan schilderen maar na een nieuwe verkenningsronde was geen enkele locatie doenbaar.

Mijn schildersezel zou gelijk veranderen in een kite of zo.

Dan maar gewerkt met een foto.

Ter plaatse foto's gemaakt van mooie locaties, met mijn gsm.

Nadien de beste foto over gezet op mijn tablet en die gebruikt als 'fotokader' vanwaar ik kon vertrekken.

Tijdens het schilderen vreesde ik echt voor het resultaat. Ik vind het op niks trekken.

Ik werkte immers in  beperkte ruimte, op een schommelende boot, en geen echt grote foto om van te werken.

Maar ik ga jullie het resultaat niet onthouden:

Dagje zonder zeilen, in Willemstad

Vandaag een ganse dag onweersdreiging.

Ik ben dus niet uitgevaren.

Eens een keer de bliksem zien inslaan op je mast lijkt mss wel een stoer 'toogverhaal', maar meemaken wil ik het zeker niet.

Het doet me meteen terugdenken aan een ochtend, dzstijds met mijn Frizndship 22, toen ik 's moegenvroeg net Burghsluis buiten voer.

Dat wou ik niet nog eens meemaken.

Toen waren de donders en bliksems recht boven me en klonken als kanonschoten.

Ik heb nog nooit zo snel zeilen gestreken, en in de Schelphoek binnen gedraaid als toen.

Ankeren was langs geen kanten volgens het boekje. Enige wat me interesseerde was om dicht bij een stalen platbodem te liggen die zondermeer een hogere mast had dan ikzelf.

Nu bleef ik dus liggen.  Zo kon ik eens mijn afwas doen, de was zelf, en eens gaan tekenen in de buurt van de bunkers.

Ik had zelfs een hele kluslijst en voor 1 keer heb ik die niet helemaal afgerammeld vandaag.

Men zegt dat je echt op vakantie bent als je de datum vergeet.  Wel, dan is het zover wat de datum op mijn tekening... is fout 🤣

Twee uur later trok het onweersfront over.  Geen kanonschoten deze keer, zelfs geen lichtshow, maar wel bakken regen. De regen was zo fel dat het voorluik echt helemaal toe moest.

Maar na regen komt zonneschijn :-)

Gaat nog in orde komen, dat wierpotprobleem

Vanmorgen vertrokken in kanaal naar Middelharnis, rond 7u30.

Ik wou eerst naar Hellevoetsluis, maar de onweersvoorspellingen voor zaterdqg werden uitgebreid, en me morgen, zaterdag, moeten haasten om van Hellevoetsluis tot in Willemstad te geraken, leken me niet zo fijn.

Yachting Willemstad had immers een nieuw deksel voor mijn 'nieuwe' waterpomp in stock en dat dekseltje wil ik zeker te pakken krijgen.

Omdat de plek in Willemstad enkel de dag zelf te reserceren was, ging ik er maar gelijk naartoe. Ik boekte intussen via de website van de stadshaven, en belde ze ook. De dame hielp me goed verder. Echter: ik kon er pas in na een bevestiging van de jachthaven De Batterij en die bevestiging bleef uit.

Dan maar een rondje Tiengemeet.

Na het rondje had ik nog steeds geen bevestiging dus riep ik de haven maar even op via VHF: "oh, ik weet van niets, maar legt u hem maar in die box".

Wat later lagik prima afgemeerd en haastte me meteen naar de yachtwinkel.

Het nieuwe dekseltje lag netjes klaar en eens weer aan boord verving ik het meteen.

Het verschil tussen het oude en het nieuwe deksel is duidelijk.

Ik acht de kans groot dat het probleem nu echt wel van de baan is, maar de test zal pas maandag zijn, sant morgen, zaterdag geven ze onweders, en zondag stormachtige wind.

Twee dagen rust in Willemstad: tijd om de nodige klusjes te doen, en wie weet: nog eens schilderen.

Schilderachtig Middelharnis

 's Morgens vroeg zei ik reeds gedag aan wsv De Dintel. Zeer goedkoop liggen, maar je moet er de stalen steigers wel voor lief nemen.

Eens op het Volkerak was er volgens mij van de voorspelde 8 knopen wind geen sprake. Ik mat zelfs 14 knopen. De reef, die ik net losgemaakt had, maakte ik weer vast.

Tegen 8u15 kon ik de sluis in, samen met een vrachtschip, en dat met wind pal achterop.  Als solo-zeiler vind ik dat toch 'sluisje doen 2.0'. Ik hield maar goed afstand. Die schroeven malen stevig bij vertrek.

Na de sluis wou mijn innerlijk stemmetje stoppen. Angst is nooit een goede raadgever, maar het was het feit dat het baaitje na de Volkeraksluis volzet was (nota bene o.a. twee Midgets), dat ik verder moest.

Was ik even blij dat ik de reef had laten zitten, in combinatie met kleine fok! Er kwam een bui voorbij en de vlagen tikten rond de 21 knopen.  Het was zeker geen rustig zeilweer.

Eens aan Middelharnis, mijn bestemming, begonnen de zenuwen flink te spelen.  Afmeren met veel wind geeft mij extra stress.

Uiteindelijk zag ik een groen bordje aan het begin van het kanaal. Effe vol gas achteruit (link bij veel wind op kop!) en dan gauw indraaien bij volgas (al even link bij beperkte ruimte).  Maar bon: ik lag!

Bleek nadien dat dit allemaal prive plaatsen zijn, maar ze zullen me niet wegsturen met deze wind, zei iemand in dat haventje.

Voorzieningen zijn er overigens niet, maar ben al blij dat ik beschut lig.

Tijdens het zeilen checkte ik de wierpot: leeg!  Hoe ik dat stomme probleem ooit opgelost krijg wordt steeds meer een raadsel.  Ik denk nu aan een nieuw deksel voor de, overigens nieuwe, waterpomp.

Na wat rust is het me overigens gelukt om eens te schilderen.  Een atelier aan boord, wie kan dat zeggen 😁

Nieuwe bestemming, zo dichtbij

 Ze gaven veel wind, en onweders.

Dat eerste was er zeker, de onweders bleven uit.

Omwille van de windrichting, en het tij, leek het me onzinnig om verder richting Goes te zeilen. Die bestemming zal voor later in mijn vakantie zijn.

Nu dan maar 'mee met de wind'.

Maar eerst solo uit die box geraken. Met dwarse wind, nooit simpel.

Dankzij de kikkers op de boot van mijn buur ( gisterenavond gevraagd of dat ok is, dat ik ze gebruik) kon ik net kort genoeg, tegen de wind in, uit de box.

Op de Oosterschelde mat ik wind tussen 16 en 23 knopen. Blij dat ik een reef stak, EN mijn kleine fok.

Ik denk dat ik aan rompsnelheid zat, aan de 'jimmies' van mijn roer te voelen.

In amper anderhalf uur lag ik al in de Krammersluis.  De sluiswachter deed bijzonder zijn best om te voorkomen dat ik aan de wachtsteiger moest afmeren.

Als enige in de sluis rond 9u 's morgens, zalig.

Hoe die schipper nog iets kan zien is me een raadsel

Het stuk op de volkerak was levendig te noemen. Slalom op fok alleen tussen de vrachtschepen, pal voor de wind (wat dan ook de reden was dat ik het grootzeil, in de luwte van de 'Noordplaat', gestreken had.)

Tegen 12u liep ik binnen in Dintelmond en meerde af aan de wachtsteiger die ik daar zag.

Dat bleek wsv De Dintel, en niet Waterkant, waar ik op mikte.

Ook goed op zich, maar hun stalen steigers noem ik toch 'rompvernielers'. Stalen hoeken zonder bescherming: Als solo-zeiler is dat bij veel wind niet echt een fijn gevoel.

Om aan mijn stappen te geraken heb ik na de middag een wandeling gedaan naar de AH in Dinteloord. In 30min te doen als je goed doorstapt.

De twee Kasteelbiertjes die ik daar kocht zullen me prima smaken!

Wat de wierpot betreft: bij aankomst weeral zo goed als leeg. Daar word ik alsmaar nukkiger om 😨

Sint-Annaland

 Vandaag wou ik in St. Annaland gzraken, temeer om wat inkopen te kunnen doen, en drinkwater in te slaan.

Best vergrok ik erg vroeg, de windrichring zou me dan nog wat gunstig zijn.

Rond 6u lag ik al in de Volkeraksluis, en Warempel: ik kon het ganse Volkerak uit zeilen tot aan de Krammersluis.

De Krammersluis ging vrijwel meteen open, ik hoefde niet te wachten.

Twee boten voor me bleken geen zin te hebben om tot vooraan door te varen, ze legden zich vast halverwege.

Gelukkig was er niemand na mij en kon ik er nog bij.

Het tweede deel, tot in St.Annaland was op motor: wind op kop en die bleef maar toenemen.

Het afmeren in de box ging moeizaam en zonder hulp had het best moeilijk geweest deze Midget in zijn box te krijgen met pakweg a6 knopen zijwind.  In zijn achteruit, zo der paken vooraan zeer lastig.

Eens afgemeerd ging ik nog eens een 'wierpot-check' doen... wierpot weerom leeg!

Ten einde raad liep ik eens binnen bij de jachtwerf Mariteam en vroeg daar waar zij nog aan zouden kunnen denken: deksel van de waterpomp...  Bon, gelijk een nieuw deksel besteld, want de leut is daar al lang af...

Mijn bezoek aan Jumbo nadien was wat teleurstellend: voor vegans is een Jumbo een ware woestijn.

Vegan nasi bestaat nog steeds niet dus ging ik die maar zelf maken.

Recept is anders simpel (voor een 1-pits spiritusvuurtje)

- een hoeveelheid rijst koken, en evenopzij zetten

- tijdens het koken van de rijst een verse ui snijden (voor de perfectionisten zoams ik: klein en vierkant :-) )

- ui bakken in de wok, samzn met Garden Gourmet Filetstukjes - chicken style)

- erwtjes en worteltjes (uit bokaal weliswaar) toevoegen en de rijst.

- pili pili poeder erbij, beetje soja saus

- zaakje wat laten prutelen, al roerend.

Voila, nasi ready.

Tiengemeet

Ik kreeg het creatieve plan om eens een olieverfschilderijtje te gaan maken op eiland Tiengemeet.

Tegen 7u30 voer ik op motor naar de passantensteiger aan het eiland.

Zoals wel vaker maakte ik me al zorgen om in die smalle geul te gaan afmeren, maar het ging vlot. In zijn achteruit is een Midget misschien wel koppig, maar het ging weerom prima.

Gepakt en gezakt trok ik op pak, maar een succes werd het niet: ofwel geen mooi zicht, ofwel teveel wind,ofwel te heet in de zon.  Het schildersgerief ging weer aan boord en ik trok er te voet op uit naar het bezoekerscentrum en terug.

Na 11 jaar rondtoeren in deze regio vond ik het stilaan beschamend om nog steeds niet gewandeld te hebben op Tiengemeet.

Tegen twaalf uur voer ik weer uit, deze keer op zeil, en pikte een boei in het baaitje aan de Volkeraksluis.  Zoooo rustig hier... tot de scouts verscheen, maar toegegeven: hun capriolen met hun vletten zijn soms het bekijken waard.

Terug naar af

Vanmorgen om 5u30 uitgevaren in Stellendam. Dat pikte wel.  Slecht, en weinig, geslapen door de warmte. Eens buiten zette ik de genua en grootzeil, maar de wind was maar magertjes.

Wel was de lucht erg vochtig.

Ik controleerde buienradar en die toonde verschillende buien op de Noordzee, langsheen de kust. Mijn keuze op niet verder te gaan met mijn plan leek daarmee de juiste keuze.

Langzaam aan zeilde ik met ruime wind richting Volkeraksluis.

Tussendoor de wierpot nog eens gechecked en die leek ok.

Stilletjesaan nam de wind toe waardoor ik op een moment toch twijfelde over mijn beslissing.

Na de Haringvlietbrug gingen de zeilen neer en wou ik een boei pakken in het baaitje maar ze waren allemaal bezet.  Dan maar opnieuw de steiger aan de sluis.

Stil zitten, het is iets dat ik nooit zal leren, hoe moe ik ook ben.

Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om het deksel van de ankerbak nog een laagje epoxyplamuur te geven.

Daarna goed afgedekt want ik zag regen in aantocht op de buienradar.

Een drie uur later kwam die buienlijn over, en het was de moeite. Er zat ook veel wind in waardoor ik dan toch weer blij was met mijn keuze.

Wat ik morgen ga doen, weet ik nog niet zeker, maar allszins wil ik mijn schildersgerief eens gebruiken.

De weergoden beslissen weerom

 In 2016 wou ik naar Boulogne zeilen.

Net als nu alles goed voorbereid.

De avond voor vergrek was ik aan boord en had een babbel met havengenoten.

Zij zeiden me dat je eigenlijk van niks zeker bent tot pakweg de dag zelf.

"Go with the flow,  hou niet halstarrig vast aan je plannen."

Dat was even een lastig momentje als ik zag dat weermodellen elkaar tegenspreken, onweders voorspeld werden, en er maar 1 constante was: morgen onvoldoende wind om naar IJmuiden te zeilen.

Ik heb de halve weg vandaag, naar Stellendam zitten tobben over wat ik nu best doe.  De beslissing: in mijn regio blijven, relaxen en vooral eens doen wat met Maxx aan boord niet kan: ankeren enaan boeien overnachten.

Ook zal ik proberen om nog eens, na zo'n slordige 38 jaar, in het 'veld' te gaan schilderen.

Als zeiler moet je flexibel wezen, dat is duidelijk.