Duisternis en dikke mist...

 

Ik kreeg het idee om eens in het duister te gaan zeilen, of in het slechtste geval: varen.
Om er een goede tocht van te maken, zeilde ik daags ervoor naar de Roompotsluis en bleef er overnachten bij Gerrit, in zijn haventje aan de sluis.
Om alles goed voor te bereiden maakte ik een checklist voor vertrek, EN een 'roadmap' met alle boeien, hun lichtkarakters, onderlinge kompaskoersen, en uiteraard de benaming van elke boei.

Het was misschien een voorteken: de 'roadmap' sukkelde bij een windvlaag het water in...  Lang leve de pikhaak!

Behoorlijk vroeg vertrok ik, zo rond 3u40.
De eerste boei was nog een makkie, de tweede moest al gelijk op kompas.
De derde... ja, dat werd een vervelende, er hing een beetje nevel, maar OK, eens gevonden kon ik nog steeds de 'roadmap' volgen.
Het was intussen stikdonker, wat nevel en een heel mooie sterrenhemel.
Helaas is dat allemaal niet te fotograferen.
Dan zag ik een vreemd wit lichtje... is dat nu een reflector? Alleszins niks dat op mijn kaart staat...
Naarmate ik naderde bleek het een eenzame visser.

Ik naderde nu Zierikzee en ik weet intussen dat die noordoostzijde ondiep is, wegblijven dus.
Ik probeerde mijn 'roadmap' te volgen, van de laatste stuurboordboei, naar de 'Roompot', een veilig vaarwaterboei... chuck, de mist werd dikker en Post Wemeldinge zond er een waarschuwing voor uit.
Ik zag anders nog wel wat wit licht, maar geen 'amberkleurige' flikker... dju, wat nu...
Vooral wegblijven van die noordoost wal.

Ik moet dat wegblijven, in alle duister, wat overdreven hebben, en pech bovendien: er is daar GEEN ENKELE verlichte stuurboordboei.
Hopsa: wat ik ten allen tijde wou vermijden, gebeurde dus: vastgelopen.

Nu had ik sowieso deze toch bekeken in functie van enige veiligheid:  opkomend water.
Maar geloof me: vrijwel meteen ben je je oriëntatie kwijt. De opkomende mist droeg niks, niemendal, bij aan de situatie: een peiling om mijn positie te bepalen lukte helemaal niet.
Ik zag me al 6 uur 'pondekes' maken, op de zandbank.
Stomme is dat ik dacht dat ik op de noordoostzijde vastgelopen was, en niet op de Vuilbaard..; dus elk manoeuver dat ik daar in de volkomen duister probeerde, maakte het eigenlijk erger.

Op een bepaald moment kreeg ik de indruk dat de verlichte doorgang van de Zeelandbrug aan de zijde van de Colijnsplaat dichterbij was, dan die aan de zijde van Zierikzee.
Ik probeerde beide te peilen en zo mijn positie te bepalen.
Om zeker te zijn, probeerde ik ook via Google Maps even mijn positie te bepalen...
"O jee! Krek boven de Vuilbaard!"
Beste leek me nu om naar de zuidzijde van die Vuilbaard te geraken, en zo naar de Zeelandbrug te varen.

Dat lukte uiteindelijk en toen ik bijna aan de brug was, werd het licht, maar... ook zeer, lees: ZEER, mistig.
In een mum van tijd zag ik de brug niet meer en opnieuw waarschuwde Post Wemeldinge voor dichte mist.

Okee: ik hop van boei naar boei, met telkens een kompaskoers.
Zo geraakte ik vrij veilig de brug onderdoor en tot aan Keeten A.
Het klaarde wat op, er kwam wat wind, en gezien een Midget een zeilboot is, gingen de zeilen er op.
Lang duurde die pret niet helaas.  Aan bakboordboei KT14 kwam de mist weer opzetten. Het had bijna iets weg van een of andere horrorfilm.  Ik hoorde een vrachtschip, maar zag het niet.
Bon: kompaskoers naar KT16, zeilen neer en op motor verder...
Helaas: geen boei te zien op die koers, en erger nog: volgens de dieptemeter ben ik nu zeer zeker IN het vaarwater.
Met een redelijke vaart stuurde ik Noord, naar de bakboordwal en volgde de dieptemeter.
Toen doemde er een bakboordboei op: de KT12.
Ik ben dus door de stroming intussen twee boeien opgeschoven, IN het vaarwater.
Absoluut geen fijn gevoel.
Nu bleef ik maar op motor en hopte van boei naar boei met behulp van dieptemeter en kompas.

Uiteindelijk sukkelde ik zo tot aan Bruinisse, daar draaide ik af naar de Krammersluis.
Maar te vroeg gejuicht: alweer dichte mist.
Op koers 80 tufte ik langzaam aan naar de wal tot er een grote windmolen opdoemde.
Doordat ik daar al o zoveel keer gepasseerd was, kon ik de wal en positie meteen herkennen.
Ik vervolgde mijn weg naar de sluis, en zag een tegenligger, vrij vrolijk in zijn kuip aan het keuvelen... nou, ik hoop dat hij een fijnere tocht zal hebben.
Mijne is kant en klaar voor 'de boekskes' :-D

Na de sluis, waar ik als enige door ging, ging het wat beter. De zichtbaarheid was verbeterd zodat ik van boei tot boei verder kon.

Was me dat eens een avontuurtje!

De motor weer helemaal klaar :-)

 

Voorbije weekend legde FRANKE diesel uit Willemstad de laatste hand aan de herstelling van onze diesel.
Immers, na plaatsing van de motor kon pas vastgesteld worden dat de waterpomp lekte.
Die moest dus nog gereviseerd worden want ze zijn niet meer nieuw te verkrijgen.

Bij het testen van de motor bleek ook dat het voorgloeien niet zo super verloopt.
Sterker nog: de relais was weeral defect. Nochtans maar een paar maand oud.
Raymond van FRANKE diesel zocht verder uit wat de oorzaak was en kwam er op uit dat de gloeikaarsen nog de originele zijn en daarom best vervangen worden. Waarschijnlijk krijgt de relais een overbelasting omdat ze zo oud zijn.
De relais werd maar meteen vervangen door een zwaarder type.

Als laatste werkje een gemakkelijk bereikbare afsluiter op de watertoevoer voor de koeling.
Als ooit de motor niet binnen de drie seconden start, dan eerst deze afsluiter toe zodat het waterslot van de uitlaat niet kan overlopen. Dit om waterslag te voorkomen.

Nu is de motor weer helemaal klaar.
Sneu dat merendeel van het werk dat in 2019 door een man uit Ooltgensplaat werd gedaan, nu al opnieuw moest omdat het niet allemaal zo goed gedaan werd.

FRANKE diesel werkte ook zeer netjes, dat vonden we erg fijn!
Nu hebben we een mooi gereinigde en zeer goed herstelde motor die binnen de seconde al start, dat heeft ie nog nooit eerder gedaan :-)

Zo proper is de motor nog nooit geweest :-)

Motor draait weer, we kunnen weer op pad

 Het was nog wel even een 'avontuur' om de motor weer aan de gang te hebben.

16 juli zeilden we naar jachthaven Atlantica, waar FRANKE diesel de motor er uit zou kranen.
Omdat we de motor minimaal wilden gebruiken, zeilden we zoveel mogelijk.
18 juli kwam Raymond van FRANKE diesel dan de motor losmaken en er uithalen via de mastenkraan van jachthaven Atlantica.

Daar lagen we dan, een Midget 26 zonder motor.
En het moet gezegd: de jachthaven is zeer verzorgd, leuke jachtwinkel ook, maar Stad aan't Haringvliet is echt een doods dorpje. Er is gewoonweg niets, geen enkele winkel.

Zo bleven we daar tot aan het einde van onze vakantie, want door gebrek aan onderdelen, en een te late levering, kon FRANKE diesel de motor niet tijdig terugplaatsen.

Uiteindelijk ging 5 augustus de motor er weer in, en kreeg ik prompt video's via WhatsApp van het resultaat.
Meteen liet ik me naar de jachthaven brengen om onze Dobber te gaan halen.
De motor draait veel stiller dan voorheen, start binnen een seconde (Dat heeft hij nooit eerder gedaan!), en rookt helemaal niet meer.
Zalige herstelling deze keer!

Ik vroeg Raymond wat er nu eigenlijk allemaal fout was=

- Kleppen waren niet goed sluitend door corrosie
- Er zaten krassen in de cilinder
- Zuigerveren zaten vast gekoold in de groef van de zuigers
- De verstuivers opende bij een te lage druk, lekten en gaven te veel brandstof en verkeerd beeld van inspuiting
- Koppakking had ook gelekt
- Diesel retour leiding lekte

Maar helaas is nu nog niet alles in orde. Pas nadat de motor weer draaide konden ook eventuele andere mankementen opgespoord worden:
- de waterpomp blijkt te lekken
- gloeirelais weerom kapot. Dit is vrij vreemd, want het was net een nieuwe. Daar is dus meer fout.

Verhaal is dus nog niet helemaal ten einde maar we kunnen weer zeilen :-)

Waterpomp lekt en moet nog gereviseerd worden

Atlantica had een waterpomp in stock
maar het is een nieuwer model.
De pomp die wij nodig hebben
is niet meer verkrijgbaar,
dus: reviseren

Vastgestelde schade aan de motor: flinke domper

IK BEN WOEST!

We kregen zonet feedback over onze motor.

Wij voelen ons flink belazerd door een technieker uit Ooltgensplaat.

Die "reviseerde" hem drie jaar geleden.

Door deze motorpanne is onze vakantie om zeep. 3 weken op onze Midget 26 zonder motor.

De motor werd er voorbije maandag, 18 juli, uit gehaald door FRANKE diesel service.

Vandaag heeft hij de motor open gedaan en gaf volgende feedback=

"Schade aan de cilinderwand en zuigerveren. Oorzaak binnengekomen vocht door lekke koppakking en defecte verstuivers. Ook ondeskundige montage zonder honen spelen mee.
Andere 2 zuigers ook schade aan de wand, maar minder.
Ik ga alle drie de cilinders honen, de veren vervangen, kop vlakken. Onderdelen zijn besteld.
Ook alle drie de verstuivers reviseren.

Hij is niet goed gerepareerd geweest dat is een feit.
Ik ga uit van rond de 3500 euro."

Franke Diesel heeft ook foto's bezorgd via WhatsApp.

O ja: bij iedereen vraagt deze technieker uit Ooltgensplaat om een goede review op Google te schrijven tijdens de herstellingen.
Mijne zal ik na drie jaar maar verwijderen...

Een diesel in een Midget 26 is een waarschuwing waard

Voorbije maandag lieten we een diesel-technieker naar onze motor kijken, want die deed het weer minder goed (lees: slecht).

De man checkte eerst de algemene toestand van de motor en vroeg dan eens te starten.  Voorgloeien deed de motor weer niet, en dat is blijkbaar te wijten aan een geoxideerde automatische zekering.

Na het starten kon hij zien welke troep er uit de uitlaat komt:
een vieze zwarte plek op het water.

Een daarop volgende compressietest gaf meteen uitsluitsel=
geen compressie op de derde zuiger.

Lang zoeken naar de oorzaak moest hij niet: waterslag.... opnieuw, want ook in 2019 lieten we de motor om die reden herstellen.

Zo'n waterslag gebeurt als volgt:
- de motor start slecht, maar je blijft proberen. Hierdoor pomp de waterpomp voor het koelwater de uitlaat vol.
- omdat de motor een beetje onder helling staat bereikt het water als eerste de achterste zuiger en loopt er wat water in
- water kan niet samengedrukt worden en alzo geraakt deze zuiger beschadigt.

De motor starten moet binnen de 5 seconden gebeuren, als het langer duurt is het risico bij eender welk type motor in de Midget 26 zeer groot.
De technieker had recent nog een Midget hersteld, voor de tweede keer.  Bij de eerste keer was het, net als bij ons, waterslag.  De man opteerde voor een nieuwe diesel, maar na amper 4 jaar en 400 motoruren klopte de booteigenaar opnieuw bij hem aan. En ja hoor: opnieuw waterslag.
Het blijkt iets typisch te zijn voor een Midget 26.

Oplossing is starten binnen de twee seconden door de motor optimaal te houden.
Indien dat niet lukt: watertoevoer naar de wierpot toe en zo starten.
Eens de motor draait, dan pas de kraan weer open.
Mijn bedenking, en niet enkel die van mij:  gaat de impeller zo niet naar de knoppen?

Voor de herstelling moeten we naar Noordschans varen, of naar Atlantica, om daar de motor uit de boot te laten kranen.

De man herstelt dan de motor in zijn atelier, en herplaatst hem zo'n 12 dagen later.
Gevolg: een vakantie op een boot zonder motor...

We hebben nu 3 opties:
- herstellen a 3.000eur
- nieuwe diesel a 9.000 a 10.000eur
- elektrificatie a 16.000eur

Na veel wikken en wegen, en vooral omdat waterslag vaak voorkomt bij boten zoals een Midget 26, kozen we voor elektrificatie.
We vroegen twee firma's om ons een nieuwe offerte te bezorgen.
Eén firma, The Green Wave, belde ons bijna elke dag en hield ons zeer goed op de hoogte, maar er is een probleem=

er zijn geen monteurs beschikbaar!
Te weinig monteurs momenteel die elektrificatie kunnen uitvoeren.

Er rest ons dan enkel de andere optie: herstellen.
En binnen een paar jaar opnieuw kijken naar elektrificatie

Gaat Dobber elektrisch? Motorproblemen vragen alvast tot actie

 In 2019 hadden we aanslepende motorproblemen, die we nog vlak voor onze vakantie lieten aanpakken in Ooltgensplaat. (De motor doet het weer)
Vorig jaar begonnen de problemen opnieuw en konden we terecht bij een werf in Alphen-aan-de-Rijn, toen we onderweg waren naar het Markermeer/IJsselmeer.

Maar helaas: de problemen van destijds zijn blijkbaar niet echt verholpen:
stilvallen bij traagloop, slecht starten, zwarte rook...

Verschillende adviezen kregen we waarvan eentje dat onze wenkbrauwen deed fronsen (en meteen ook grijs worden :-D  )=
"Heeft die reparateur destijds de zuigers er uit gehaald?"
Dat moest ik beamen, sterker nog: ik stond erbij.
"En gewoon zo terug geplaatst?  Dat had ie nooit mogen doen, er moesten dan nieuwe manchetten in, en nieuwe zuiger/zuigerveren."
Tja, dat wist ik niet, en wie ben ik om zo'n reparateur terecht te wijzen.

Nu hebben we dus een dik probleem, want ik investeer liever niet meer in deze diesel.
We gingen dus eens kijken hoever het staat met elektrisch varen, en contacteerden enkel firma's.
- Green Wave in Goes
- Drinkwaard in Sliedrecht
- DE Yachting in Medemblik
- E-Werf in Amsterdam

Op eentje na reageerden ze allen vrij snel.
De ene gaf wat meer (lees: veel meer) info dan de andere.

Ik heb even de voornaamste parameters verzameld en deel ze met u.

1.  Vergelijk vermogen huidige diesel met een elektrische variant

de huidige diesel in onze Midget 26 is een Vetus/Mitsubishi M3.10.  Deze levert 22PK en weegt 155kg.

Formule om het nodige vermogen te berekenen=
4,99x (√scheepslengte waterlijn)x2= nodige vermogen om de rompsnelheid te halen met wat reserve.
Voor een Midget 26 is dat 26PK

Van PK naar kW=
PK/1,362
Voor een motor van 26PK is dat 19kW

Maar opgelet:  een dieselmotor heeft een rendement van 43%, en benzinemotor een rendement van 32%.
We moeten dus deze 19kW aanpassen in die zin. dan komen we uit op 8,2kW.
Een elektromotor van 10kW moet dus volstaan.

Welke motoren werden ons aangeboden?

Green Wave had twee opties= de gloednieuwe Propel 10kW.  maar daar konden we verder weinig over vinden, en ze waren zelf ook erg karig met info.
ofwel de Waterworld 10kW. Deze is Nederlandse makelij en weegt 76kg.
https://waterworld.systems/waterworld-inboard-elektromotoren/
Hun voorstel ligt dus mooi in lijn met onze berekening.

Drinkwaard bood dezelfde Waterworld-motor aan en gaf flink wat info. Zeer snelle reactie overigens!

DE Yachting heeft helaas nog niet gereageerd.

E-Werf bood volgende aan, vergezeld van een zeer uitgebreide offerte:
Green Marine Motors High Performance 8,5kW met de optie deze te verzwaren tot 10,5kW.
https://www.greenmarinemotors.com/motor?lang=nl

Naast de motor hebben we uiteraard batterijen nodig.
De aanbiedingen waren allemaal LiFePo4.  Logisch ook , want zink-lood batterijen zouden veel te zwaar worden.
E-Werf gaf hier ruim veel info over, bij een zeer aangenaam gesprek.
Ze deelden ook een grafiek waarbij je de relatie ziet tussen reikwijdte en snelheid (zie onderaan deze blog).
Een beetje rustiger varen, geeft terstond een stuk meer reikwijdte. Zo krijgt relaxerend varen meteen een heel andere dimensie.
Green Wave adviseert om hierin niet meer over Ah te spreken, maar over Wh.  Handiger inderdaad.

Welke batterijen boden ze aan?

We vroegen voor een autonomie van 6 vaaruren aan een snelheid van 4 knopen.
Het moet alvast gezegd dat een zeiljacht zelden deze 6 vaaruren volledig benut op een vaardag.
Het telt daarin zeker mee dat de laadtijd dan ook zelden lang zal zijn.
Overigens zal zo'n batterijpaket altijd over één nacht volledig opgeladen geraken via walstroom.
De batterijen zijn allemaal sowiso voorzien van een BMS zodat ze zo veilig als mogelijk zijn.
Daardoor zijn ze ook wat prijzig.

Green Wave heeft recent batterijen van Aces Energy toegevoegd aan hun assortiment.

Ze bieden 3 accu’s van Aces aan: de AL48V100, 5120 Wh, 39kg per stuk

Drinkwaard was zeer informatief.
Zij bieden 2 e-propulsion 9kW - 175Amp accu's aan, met 30A lader.
Net zoals de motor kennen we niet de aparte prijs.

E-Werf vermeldt in de offerte een batterij van 100Ah - met netto 15,3KW, en hiervan 3 stuks.

De batterijlader:

Belangrijk puntje kwam van onze havenmeester=
"Je gaat nog lang niet overal terecht kunnen om op te laden. Neem onze haven: 6A maximum walstroom".
Dat is inderdaad een issue.
Bij navraag gaf Green Wave aan dat hun laders regelbaar zijn, en je ze kan afstemmen op de beschikbare walstroom.
De lader van Drinkwaard is niet regelbaar en heeft 9A nodig.
Bij E-Werf heeft traploos instelbare laders, van 6A of 8A. Er is ruim keuze in laders zodat je vast overal kan laden in je vaargebied, aldus Olivier.

Wat opladen met zonnepanelen en/of een windgenerator betreft zou dit momenteel niet echt mogelijk zijn voor de motoren en batterijen met het vermogen dat we nodig hebben.
Het is mogelijk om op te laden door een draaiende schroef.
Geen van de firma's gaf hier info over, ik weet dus niet of het met de aangeboden setting mogelijk is.

Wat is de verwachtte vaartijd?

Bij allen vroegen we een autonomie van een 6 vaaruren bij 4kt snelheid.
Drinkwaard gaf een autonomie van 7 a 8u.
E-werf gaf een grafiek en gaf wat meer uitleg.

Wat kost het geheel, werkende?

Bij Green Wave hebben we een werkend geheel voor ongeveer 19610eur incl. BTW
Bij Drinkwaard komen we op een 14.900eur incl. BTW
Van E-Werf hebben we een heel volledige offerte gekregen en landen we op 18710eur. incl. BTW
Deze richtprijzen zijn zonder in inbouw.

Wat kost de demontage van de oude motor en montage nieuwe?

Bij Green Wave geven ze aan dat dit moeilijk in te schatten is.  Wel gaven ze mee dat ze recent een gelijkaardige ombouw gedaan hebben en dat op een 3000eur incl. BTW uitkwam.
Van DE Yachting hebben we tot op heden nog geen info ontvangen.
Bij Drinkwaard schat men een 32 werkuren a 72eur= 2300eur incl. BTW
Bij E-werf kosten deze werkzaamheden ongeveer 3120eur excl. BTW.
Zij hebben meer werkuren ingeschat om nadien voor verrassingen te staan. Ze houden dit overigens graag zo transparant mogelijk.

Hierbij is alvast belangrijk te vermelden dat E-Werf in zijn prijs ook de vervanging van de schroef opgenomen heeft.  Dit supplement voor een vierbladsschroef is een kleine 900eur.
We weten niet in hoeverre dit geschikt is voor een zeiljacht.
Algemeen is alvast duidelijk dat de batterijen doorwegen.  Wat minder autonomie zou de offerte meteen een stuk doen dalen.

Is er een gewichtsafname na de ombouw?

De Vetus-Mitsubishi diesel weegt een 155kg.  De RVS dieseltank van 60 liter zal makkelijk 80kg wegen als ze vol is. 
Totaal= 235kg.

Een Waterworld 10kW motor weegt 76kg.
Een batterijpakket dat ons minstens de gevraagde autonomie kan bieden zal tussen de 120 en 160kg wegen. 
Totaal ongeveer 315kg
Het zal dus een lichte gewichtstoename zijn.

Wie in contact wil treden met de gecontacteerde bedrijven=

Green Wave= +31 (0)113 85 21 20   office@thegreenwave.nl
Drinkwaard= +31 (0) 184 412332   info@drinkwaard.com
E-Werf= +31 6 547 13 421  olivier@e-werf.nl

Onze conclusie:

Voor ons is elektrisch varen zondermeer de toekomst. We willen overigens zo snel mogelijk van die vieze dieselmotor af, die alweer onbetrouwbaar wordt.
Het is al een signaal dat men vanaf 2025 in Amsterdam enkel nog mag varen zonder fossiele brandstof.

Maar de prijs daarvoor is fors, heel fors.
Laten we zeggen dat de ombouw al evenveel kost als de boot zelf, en dat is erg pijnlijk.
Investeren in een nieuwe diesel lijkt ons investeren in een technologie die, hopen we, niet al te lang meer aanhoudt gezien we dringend van de fossiele brandstoffen af moeten.
Bij een (nieuwe) diesel besparen we wel wat, maar we moeten nog steeds diesel tanken, met risico op de dieselbacterie en jaarlijks onderhoud.  Zo is olie verversen niet bepaald een leuke klus, en geenszins milieuvriendelijk.
Ik heb bovendien stilaan medelijden met motorbooteigenaars als ik de huidige, steeds maar stijgende, dieselprijs zie (al vaart milieu en klimaat daar wel bij).

Het is natuurlijk een feit dat een diesel in een zeiljacht maar weinig uren draait (wat dan weer niet zo goed is voor een dieselmotor).
En een vervangende diesel bood Drinkwaard aan, zonder de inbouw, voor hooguit 5750eur.
Dat is een fractie van de ombouw naar elektrisch.

We zitten duidelijk nog aan de 'bleeding edge' voor elektrificatie.
Jammer, want zo zal het nog lang duren voor de noodzakelijke omslag er komt.

En wij, tja, nog heel veel nadenken en intussen hopen dat de haperende diesel het uithoudt zeker?

Grafiek van E-Werf

Streven naar wat meer, en betere, bergruimte

 Aan onze Dobber hebben we al een en ander aangepast in functie van opbergruimte.
Nu kwamen er nog twee heel goede voorstellen van mijn vriendin=
- de kuiptafel ophangen tegen een wand
- een schabje onder het spoelbakje

De ophanging van de tafel was al zeker een goed idee. Tot nu toe lag ze in de tweede slaapruimte onder een berg zeilen en andere spullen die daar liggen.

De slaapruimte is meer een drop-zone.
Idee was om ze te plaatsen naast de porta potti, tegen de wand met de kaartentafel.

Tweede ideetje was een schabje onder het spoelbakje.  Ook zoiets handigs.
Je moet even wat lening zijn om het te plaatsen, en de ruimte voor de afvoerslang inschatten, maar eens je die afmetingen hebt, lukt het wel.
Ik wou het schabje echt pasmaat hebben, maar dat was een moeilijke opdracht: de 'koelbak' is net niet mooi evenwijdig met de zijnwant van het keukenblokje, waardoor er uiteindelijk achteraan 1mm hout af moest. Geen sinecure eigenlijk.
Maar uiteindelijk ook een geslaagde ingreep.

En als derde het ophangen van een blusdeken.  Het is immers veiliger als het meteen bereikbaar is, en je het niet eerst moet opgraven in een overvol keukenkastje :-)
Het werd een blokje met doorgestoken bout.  Blokje is ongeveer de halve dikte van het blusdeken.
Het blusdeken hangt met zijn oogje over de bout en wordt vastgeklemd met een plaatje in hout, en een vleugelmoer.

Tafelpoot voor de kuiptafel
hangt netjes naast het tafelblad

Eerste zeilweekend van het jaar: geen succes

Vrijdag voer ik voor het eerst uit na de winter.
Met vol vertrouwen in de motor (want daar is al genoeg geld en onderhoud in gekropen), en met een fris windje maar zonovergoten, ging het naar Sint-Annaland.

De eerste keer door de Krammersluis, na een winterslaap, is altijd wat spannend, maar het ging vlot.
Overigens was er op deze vrijdag amper iemand op het water.

In Sint-Annaland aangekomen was het aanlegmanoeuver ook een makkie, er stond immers weinig wind.
Blij dat ik een weekje gewacht had, en dit niet geavontuurd had het weekend ervoor, toen er een slordige 25 a 30 knopen stond, want dan is solo afmeren veel minder relaxed.

Zaterdagmorgen was er niks wind, maar de zon was wel weer van de partij.
Eerst een bezoekje aan de lokale watersportzaak maar die hadden niet wat ik zocht.
(Ik koop de spullen dan wel bij mijn nieuwe, vaste, leverancier, DnDsails)
Na de middag trok de wind wat aan en tikte tegen de 14 a 15 knopen. Voor een Midget 26 no problem, maar voor mezelf al een uitdaging, na de winterslaap.
Ik koos eerst voor de genua, maar wisselde hem in voor de werkfok.

Te kleine harpjes

De strijklijn had ik wat aangepast: extra harpjes.  Alleen had ik ze blijkbaar te klein gekozen: de fok wou na een toertje tot aan Stavenisse en terug niet meer naar beneden!
Ik was tegen dan weer aan de monding van de Krabbenkreek.
Dan maar eerst de motor starten, want de ondiepte is erg dichtbij.
Bij het starten merkte ik dat hij 'anders klonk'...  ik checkte eerst de uitlaat... geen koelwater!
Grootzeil was al.naar beneden, want er stond meer wind dan voorspeld, en wou daarom al wat zeil weg hebben, voor ik weer de Krabbenkreek in draaide...

Ik zette motor meteen weer uit en spurtte naar binnen, motorluik open: wierpot leeg. Chuck!
Hoe kan dat?
Ik haastte me snel naar boven, maar was te laat: de wind had me al op de zandbank geduwd.
Gelukkig was het opkomende tij.

Uiteindelijk dan toch maar motor weer gestart.  De motor heeft ook een interne koeling, en die trekt het wel even zonder water.  Bijna volgas in achteruit die zandbank af.
Dan op juiste koers met stuurautomaat en snel naar voor, fok naar beneden.
Warempel: weer koelwater. Gelukkig.  Maar deze situatie is niet OK, daar moet ik zeker naar kijken.

Rustig op motor naar de haven en zoals steeds achterwaarts de box in... maar dat liep helemaal fout, de wind bleef de neus van de boot wegduwen, en uiteindelijk lag ik dwars naast de box.
Met veel gesukkel en hulp heb ik de boot op zijn plek gekregen.
Mijn zelfvertrouwen kreeg wel een deuk...

Het euvel met de wierpot plaatste ik in de whatsapp-groep van de Midgetclub.
Niet veel later kwamen de eerste suggesties binnen:

- asje impeller; dat weet ik niet. Zou dus kunnen, maar daags ervoor deed de impeller het nog prima.

- type impeller: de nieuwe stak als reserve in de gele koffer aan boord, maar geen codenummer of zo die erbij zat.

- deksel wierpot. Daags ervoor bij uitvaren werkte alles prima, maar: ik zal ring insmeren met vaseline tegen aanzuig valse lucht: goed idee.

Zondagmorgen heb ik dan die impeller bekeken. Waarschijnlijk zat een fout model in. Die lag nog aan boord en ik ging ervan uit dat het de juiste was, maar niet dus.
Ik wou hem vervangen door een reserve, maar die paste niet.
Gelukkig had ik impeller van vorig jaar bewaard, en voorzijde gemarkeerd, dus die kon er voorlopig weer in.

Na de spoedherstelling kon ik weer uitvaren.
Het eerste stuk kon ik rustig zeilen, zelfs wat te weinig zeil gezet.
Weer was koud en grijs.
Tot ongeveer aan de sluis ging alles goed.

Net voor ik de motor wou starten ging ik binnen kijken en de wierpot was alweer leeg, net zoals zaterdag.
De motor toch maar gestart, even veel gas gegeven, en hij zoog gelukkig toch water aan.

Maar in de sluis viel de motor uit toen ik hem in traagloop zette.  Dat had hij de dag ervoor nog niet.
'Dat liedje van vorig jaar begint toch niet weer opnieuw he!'
Na de sluis gebeurde dat nog een keer.

Na de sluis heb nog een stukje proberen te zeilen, maar de wind stond tegen, en was te zwak.
Dus opnieuw de motor aan.

Aan mijn haven aangekomen, wou de motor bijna uitvallen toen ik hem stationair zette....
Mijn vertrouwen in de motor is weer even weg.
Onze Midget 26 is een zeer fijne boot, maar die aanhoudende motorproblemen bederven aardig de pret.

Al bij al dus geen succesvol weekendje.
En het helpt er ook aan om volgend weekend te durven uitvaren...

Sint-Annaland

Nieuwe log: NASA Target 2

 Uiteindelijk de knoop maar doorgehakt: een nieuwe log geplaatst.
Een Nasa Target 2 moet de oude log van het merk 'Electronics' vervangen.
Deze nieuwe log hebben we aangeschaft bij D&D Sails in Stabroek, en ze waren zelfs zo vriendelijk hem langs te brengen, toen er wat logistieke perikelen waren bij hun leverancier :-)

De oude, ronde, log met wijzer is al even uit als de boot, uit 1986.  Zo leerden we althans toen ik begon aan het uitpluizen van de bedrading.  De kabels voor deze log zitten samen in de originele 'kabelboom'.
Het was een redelijke klus om die oude kabels (deels) te verwijderen.
Al doende kwam ik nog twee andere 'spookdraden' tegen, die van niets naar niets leiden.  Eentje zat zelfs afgeknipt IN de wand van een kastje.

Na het verwijderen van de oude log, en de versleten behuizing, moest deze grote opening afgedicht worden.  Dat werd dan een multiplex plaatje met dezelfde vorm.  Voor de handigheid hergebruikte ik het RVS beugeltje.  Hier kan dan mijn 'Mr. Gibbs' aan vastgeklikt worden :-)

De nieuwe log komt onder de dieptemeter.  Het had leuker geweest om hem onder de windmeter te plaatsen omdat die toch ietswat dezelfde afmetingen heeft, maar de bekabeling daar naartoe zou een veel lastigere zijn.
Eens de nieuwe geplaatst, moet daar een nieuwe afkasting over.
Voor wie het wil weten:  De kajuitwand naast de kajuitinkom bij een Midget 26 is 13mm dik, waarvan 5mm multiplex, de rest polyester.

Het plan was om de oude 'paddle wheel' te hergebruiken. Maar dat was dus helaas niet mogelijk.
Na een e-mailtje naar Nasa Marine leerden we dat in het wereldje van de instrumenten helaas niets standaard is.
Dus probleem: de boot zal er uit moeten om de nieuwe 'paddle wheel' te installeren, en de oude te verwijderen.  Die laatste is ook een centimeter dikker dan de nieuwe, dus we kunnen niet eens zomaar de bestaande opening in de romp hergebruiken.
We hopen dus ergens aan een betaalbaar tarief even de kant op te kunnen, een nieuw gat te boren waar de nieuwe log mooi in past, en dan weer het water in.
De oude verwijderen we later, als de boot weer een langere tijd de kant op gaat.
Wie een goed adresje weet waar dit even kan, mag gerust een seintje geven.

Hier moet een nieuwe afkasting over

De bedrading van de oude log:
Het oude paddle wheel krijgt ook 12V!

Nieuwe log op zijn plaats

Dikte kajuitwand

Stormwacht houden... het was zeker niet voor niets

 Storm Eunice was onderweg, en ik dus ook, naar onze Dobber.
Tot op heden heb ik elke keer ik kon, aan boord gaan waken als er storm voorspeld werd.
En elke keer kon ik we ergens iets doen of helpen, merendeel bij anderen.
(Zo doe ik nog eens een goede daad :-)  )
Uiteraard waak ik steeds op mijn eigen veiligheid, en bovendien doe ik niets en stap ik nergens aan boord vooraleer ik goedkeuring krijg van de eigenaar van de boot.
Dat maakt wel dat ik pas kan helpen als ik het telefoonnummer/WhatsApp heb van de eigenaar in kwestie.

Een paar uur voor storm Eunice zou arriveren was ik aan boord. Ik controleerde de dekzeilen, zo ook die bij mijn kameraad.
Stilaan nam de wind toe. Tijdens het wachten op dat 'onheil' kon ik nog rustig een deel van de kuip waxen, en de vloerdelen weer op hun plaats monteren.  Dat kon weer afgevinkt worden.

En dan begon het echt flink te waaien.
Met momenten gaf de windmeter 61 knopen wind aan.  Zelf heb ik nog nooit zoveel wind meegemaakt, voor zover ik me herinner.
Ik was net naar het sanitair gebouwtje toen ik fel geklapper hoorde.

Ik keek om en zag dat het de genua van mijn achterbuur was.
Snel stuurde ik een bericht naar de havenmeester, met de vraag of hij een telefoonnummer van de eigenaar had.
Dat nummer kreeg ik een beetje later doorgestuurd.
Tegen dan was ik weer aan boord.  Het gebulder van die genua was enorm.  Ik kroop bij mij aan boord, ging de kajuit binnen en belde de eigenaar.  Die ging meteen afkomen.
Net als ik naar buiten kom zie ik de boot dwars liggen, tegen de achterste meerpalen aan: landvasten doorgebroken, en meerpaal afgebroken.
Het kabaal was oorverdovend, de genua reeds aan flarden.

Ik melde het euvel meteen aan de havenmeester en een beetje later arriveerde er iemand van de haven.
De man nam naar mijn mening wat teveel risico, maar uiteindelijk bracht hij twee lijnen naar de wal dmv het vlotje van de haven (de man had geen reddingsvest aan, en evenmin een droogpak) en zo konden we de boot de storm laten uitzitten.

Die avond kreeg ik nog een bericht van een andere havengenoot: of ik even langs zijn boot kon gaan om te kijken of alles ok is.  (Ik had zelf ook anderen op de hoogte gebracht van de stand van zaken).

Het was link op de steiger, maar van boot tot boot wandelde ik behoedzaam tot aan zijn plek en maakte foto's via WhatsApp: zijn dekzeil hing er als een ballon bij, half overboord.
Die moment kon ik niks doen, enkel wachten tot Eunice overgewaaid was.

's Morgens was de wind wat minder en konden we aan de slag: eerst het dekzeil van die ene boot op zijn giek binden, als een worst.  Dat dekzeil kon nergens meer heen.
Tegen dan kwam de eigenaar van het onfortuinlijke zeiljacht aan, en hebben we met twee de boot weer deftig in een box gekregen.  Nieuwe lijnen gelegd en schade opgemeten. Ook de restanten van de genua er af gehaald.

In de haven waren die nacht 3 genua's gesneuveld. Op zo'n momenten ben ik blij met mijn keuze om geen rolsysteem meer te hebben :-)

Lang bleef de rust niet want storm Feniks was al onderweg.
Dus nog maar eens een rondje gedaan bij de boten die ik ken, en stand van zaken doorgegeven.

Een storm aan boord uitzitten, het loont elke keer vind ik.

Ankersteun voor Dobber

Solo ankeren is niet altijd eenvoudig, maar bij onze Midget 26 is dat bij golfslag en stroming nog een tandje lastiger:
Balancerend met het anker over de zeereling om te voorkomen dat het anker de romp raakt is geen sinecure.

De jachtwerf De Kloet kan zo'n ankersteun maken, en heeft een eigen ontwerp, maar logistiek was dit omslachtig, en de redelijk prijzig.
Meer en meer rijpte het idee om dan maar zelf aan de slag te gaan.
De voorbije weken had ik alvast al een en ander geschetst op papier, beetje uitzoeken hoe zo'n ankersteun er voor ons uit moet zien:
compact, eenvoudig, en uitermate geschikt om het anker permanent op te laten rusten.

Uiteindelijk haalde ik er mijn tekenprogramma bij en werkte in 3D een model uit van een ankersteun met geleidewiel.
Het opmeten van de steun was helemaal niet simpel, bij een Midget is immers niks recht :-)

Ik zocht al een poos naar iemand die dit ontwerp kon maken voor me, liefst een landgenoot om een keertje lokaal te 'shoppen', en kwam zo terecht bij bootconcepts.eu.
Juri kan dit mee begeleiden en lassen/monteren.
Hij had alvast een advies: maak het niet in één geheel, maar voorzie demonteerbare onderdelen.

Het tekenwerk is nu gedaan, en een firma werd gecontacteerd om de onderdelen te 'laseren'.

Wordt vervolgd!