Volkerak by night :-)

Straffe koffie... nooit gedacht dat mijn laatste zeiltochtje dit zeilseizoen eentje in het duister zou worden.
Die straffe koffie kan je alvast letterlijk nemen, want zo in het donker een hoeveelheid oploskoffie inschatten valt nogal tegen  :-D

Ik lag afgemeerd aan de noordzijde van de Volkeraksluis toen ik zo rond 4u 's morgens de weerberichten controleerde.  In mijn hoofd ging het een redelijk mooie zondag worden, maar plots bleek dat helemaal niet meer waar te zijn: regen vanaf 9u...
Wow, dat is een vervelende voorspelling.
Snel, heel snel, maakte ik onze Dobber vaarklaar, en nog geen uurtje later lag ik al in de sluis om de tocht aan te vatten naar onze haven.
Ik had al wel in het donker gezeild, zelfs op het linke af (Greveling waar geen enkele boei verlicht was), maar nu kreeg het een extra dimensie door de vele vrachtschepen die blijkbaar dag en nacht door varen.

Eentje bleek helemaal niet te varen, maar lag warempel voor anker en dan nog wel krek in mijn vaarroute.
Ik zag twee witte lichten die ik eerst niet goed kon thuis brengen.  Een ankerlicht, en een tweede wit licht wat verderop, dat geenszins een heklicht kon zijn.
Naarmate ik dichtbij kwam doemde de boeg van een groot vrachtschip op.

Dobber schoof rustig voorbij toen plots de schroeven in gang schoten en de boot vaart begon te maken.  "Hey, die kerel had me toch gezien he???".
Het vrachtschip maakte vaart terwijl zijn stuurcabine nog omlaag was, achter de stapel containers...  niet echt verstandig lijkt me, zo was zijn blinde hoek wel heel erg groot.

Dobber schoof rustig voort aan een kalme vaart van om en bij de 2 knopen.  Meer dan genoeg tussen boeien, recreanten tonnetjes, boeien voor het speedkanaal, een paal aan de Galathese haven, en enkele laagvliegende sportvissertjes. Zelfs in dit duister zie je soms een wit lichtje voorbij schieten, alsof het een vallende ster was.

Tegen dat ik aan onze havengeul arriveerde werd het net licht en kon ik bij het eerste daglicht afmeren in onze haven.

Dat was nu eens een verrijkend tochtje :-)

Mr. Gibbs kan ook zeilen :-D

Voor wie op een dwaalspoor geraakte door de titel: Mr. Gibbs is de bijnaam die ik mijn stuurautomaat geef.
Sinds kort heb ik een Mr. Gibbs 3.0 aan boord, een Simrad TP22.
Meer over de installatie schreef ik in een eerdere blog.

Een goede week geleden deden we de maiden, op motor.
Ondanks de behoorlijke afwijking qua installatie tussen de voorschriften en de echte situatie deed de automaat het goed.
Nu was een tweede test aan de orde: hoe 'zeilt' Mr. Gibbs?

Aardig vroeg, hooguit een uurtje na 'zonsopgang', voer ik uit.
(Zonsopgang is wat optimistisch omschreven, het was grijs, koud, en nogal vochtig weer)
Uiteraard had ik weerom het brugje aan mijn been...  dat is een vast ingredient bij de zeiltochten, net zoals aardappelen bij uw menu thuis  :-D




Nog in het geultje kon ik de zeilen hijsen zodat ik mooi onder zeil aan de monding in het Volkerak kom.  Maar daar had ik het mezelf dan wel moeilijk gemaakt.  De wind was Oost, en ik wou naar de Volkeraksluizen zeilen.
Net toen ik op het Volkerak arriveerde passeerde er een ware trein van vrachtschepen uit het Schelde-Rijn kanaal.  Ik kon geen lang rak naar de overzijde maken, en moest dus voortdurend korte rakjes zeilen.  De vrachtschepen hadden voorrang, daar moest ik niet flauw over doen.
Her en der lag er nog een sportvissertje, dat maakte het nog wat uitdagender.

Als dan eindelijk die hele vloot voorbij was, en er ook geen tegenliggers meer waren, kon ik een lang rak zeilen en kon Mr. Gibbs op.  De koers was scherp en de wind tussen de 10 en 17kt.
De boot had een helling van 10 graden en in de vlagen tot 15 a 20 graden.





Bij de vorige boot, een Friendship 26, durfde de stuurautomaat in een vlaag, en bij grote helling, wat 'tilt' slaan.  Nu deed Mr. Gibbs het voortreffelijk.
Voorwaarde is wel dat je de zeilen goed trimt.  Als de trim goed zit, is de uitslag van de stuurautomaat bij de grootste correctie hooguit 2 a 3cm.

Stuurautomaat wordt opzij gehouden
door een eenvoudig touwtje.

Ik moest vorige keer ook nog een oplossing vinden om de stuurautomaat opzij te houden, als ik hem niet nodig heb. En wel zo, dat ik hem snel en makkelijk kan plaatsen en inschakelen wanneer nodig.
De beste oplossing tot nu toe is een simpel touwtje.

Overigens is mijn andere 'stuurautomaat', Mr. Gibbs 2.0, niet afgeschreven.
Dat eenvoudige stootwilletje is nog steeds handig om de helmstok even snel 'vast' te zetten als ik solo de boot de box invaar of uitvaar.
Gelukkig kunnen de gebroeders Gibbs het tot nu toe goed met elkaar vinden :-D

Redelijk rustig zeilweer om de stuurautomaat
te testen onder zeil

De solo-vlag.
Benieuwd hoe vaak je die ziet, in combinatie met
een stuurautomaat :-)