Mr. Gibbs dan toch maar vervangen?

Enkele jaren terug, toen ik fanatiek rond zeilde met mijn Friendship 22, had ik een stuurautomaat gekocht, die het overigens fantastisch deed op dat bootje: een Simrad TP10.

Ik herinner me nog vrij goed de installatievoorschriften. Die moeten juist zijn.
En om dat te verwezenlijken moest ik echt wel creatief wezen.

Nu wil ik opnieuw een stuurautomaat, want mijn Mr. Gibbs 2.0 (het platte stootwilletje) werkt maar even, zeker geen langere stukken.

Er zijn, voor zover ik nu kan zien, twee opties:
- een Raymarine ST2000 die geschikt is voor boten tot 4,5 ton waterverplaatsing
- opnieuw een Simrad TP10 die geschikt is voor boten tot 3,7 ton waterverplaatsing en 32 voet lengte

Beide hebben o.a. als voorschrift dat het aangrijppunt op de helmstok op 46cm van de as moet zitten.
En daar zit het probleem: Als je een lijn trekt over de roerpinnen heen tot aan de helmstok zit dat punt veel verder naar achter, dan waar men doorgaans het aangrijppunt heeft.
Ik heb dit voorbije weekend opgemeten, en het voorgeschreven aangrijppunt op de foto gemarkeerd met een stukje tape.  Zoals u ziet, dat is erg ver naar achteren.


Navraag bij een watersportwinkel die een Raymarine aanbiedt, gaf volgende antwoord:

"Ik heb antwoord terug van de leverancier en die zegt dat ze geen garantie kunnen geven dat het systeem 100% goed werkt op uw boot. Dit in verband met dat uw roer wat u al zei niet recht is.

U kunt met de gegevens vanuit de handleiding kijken of de stuurautomaat past op uw boot maar de leverancier kan niet garanderen dat, als u onder zeil bent of met de motor vaart, de autopilot blijft werken. Het kan zijn dat hij dan van slag raakt en niet goed werkt.

Wat u kunt doen is zoeken of er andere booteigenaren zijn hun vragen hoe zei dat hebben opgelost met de autopilot."

Ik ben nu op zoek naar andere Midget 26-zeilers die een stuurautomaat geplaatst hebben om te informeren hoe hij geplaatst is, en of ze tevreden zijn van de werking.
Mocht u mij feedback kunnen geven, dan hoor ik het graag :-)

Installatie volgens de voorschriften?

Simrad TP10 bij de Midget Luna

Installatie op een andere Midget 26

Een sierlijst met een wat minder sierlijke lek...

Ik kwam laatst heelhuids terug van een zeiltocht op de Oosterschelde, druipnat van de regen.
Flinke buien over me heen gehad, gecombineerd met een stevige wind.
Gauw de kajuit in om me te ontdoen van het natte zeilpak, en een laatste kop koffie in te schenken.

En dan hoorde ik het geluid, waar elke zeiler met een boot van huivert: drup... drup... drup...
"Chuck! Ergens regent het zowat binnen!".  Het ritme was ook behoorlijk, geen flauw drupje.

Afgaande op het geluid vond ik inderdaad druppels die vrolijk onder de wand door kwamen.  Eerst dacht ik aan de genuarail boven het keukenblokje, maar dat kon het niet zijn, daarvan zouden de druppels langs de wand naar binnen lekken.  Ook de scepterpot was al uitgesloten.
De ramen misschien?
Om zeker te zijn, moest ik het plafondje verwijderen.  Meteen zag ik dat het lek niet van de ramen kwam, maar van een plek tussen de twee ramen in.
Bij een snelle check langs buiten zag ik de oorzaak: de sierlijst.
Die zat los.  Vervelend gemonteerd, want ze zijn van binnenuit geschroefd met nadien een mooie afwerking er overheen om de randen van de skai te omzoomen.
En nog gekker eigenlijk, want van buiten uit zaten er hier en daar nageltjes.

De sierlijst langs binnen, rondom rond de skai van het plafond, verwijderen is geen optie.  Die Midgets zijn zo mooi afgetimmerd door De Kloet, dat we daar gaan afblijven.
Dan maar langs buiten herstellen.

Het stukje dat los zat nam ik alvast weg, deed er een stuk keukenrol omheen zodat het snel kan drogen.  Dat is een trukje uit de periode dat ik aan windsurfen deed: als je een lekje had, deed je er keukenrol over, en desgevallend IN de lek.  Die slurpt alle water er uit.
Nadien nog wat nadrogen met een haardroger.
De loszittende schroeven smeerde ik af met TEC7.
Enkele uren later even de boel ontvetten en dan het opgedroogde stukje er overheen kleven met nog wat TEC7.

Hopelijk is het lek nu hersteld, want sindsdien kenden we enkel nog droog weer  :-D

Paaltje ronden

De Midget heeft een mooie, ietswat aparte, lijn.  Je houdt er van, of je houdt er niet van.
Wij zijn alvast liefhebber van die mooie rondingen.
Maar zijn mooie ronde lijn heeft een vervelend nadeel: ter hoogte van de kuip is de romp zelf wat breder dan de schuurlijst.  Een kwetsbare plek.

Omdat onze Midget wat koppig is bij het achteruit varen, en al evenzeer omdat ik even koppig ben en telkens achterwaarts de box in wil, maak ik meestal gebruik van de meerpalen, om de boot de box in te draaien.  En ja, die meerpalen raken nu net de romp waar hij breder is dan de schuurlijst.

Een eenvoudige stootwil werkt hier niet.
Een kabelaring rondom rond zou een mooie oplossing zijn, maar mijn VISA-kaart plooit dubbel zodra ze de kostprijs ziet :-D
Uiteindelijk bedacht ik een tussenoplossing: een dikker touw hangen over die 'bult'.
Bij Boateak ging ik ten rade of ze zo een touw kan leveren, en na wat zoekwerk vond ze een geschikte leverancier.

Met wat takelgaren, en wat witte vlaggelijn maakte ik twee touwen klaar om te dienen voor een testperiode.
Eens kijken of we nu van verdere schade aan de gelcoat verlost zijn.

Even een duiker bestellen :-)

Na de herstelling van de motor had Cor het vermoeden dat de schroef onder onze boot te groot is. Er was naar zijn gevoel teveel schroefwater.

Omdat ik zelf geen held ben in- en onder water, haalde ik er mijn kameraad bij.
Die ging voorbije vrijdag en zaterdag duiken in Wemeldinge, en nu hij daar toch was, kon hij wel 'even' naar mijn schroef kijken.

Dus zeilde ik vrijdagmorgen richting Wemeldinge.  Gaandeweg een lekker windje, maar wel ZW, zodat ik aan de Keeten op motor moest.  Ik was daar aan het opkruisen toen er twee vrachtschepen aankwamen, elks in tegengestelde richting en ik er tussenin gevangen geraakte.  Snel deed ik de zeilen weg (al was het grootzeil een waar huzarenstukje) en zwengelde de motor aan.
Vanaf daar hield ik het dan maar voor bekeken, en voer het Brabants Vaarwater af op motor.

Aan de Vondelingenplaat lagen de zeehonden weer zalig te zonnen... maar of ze het echt naar hun zin hadden, met zo'n Frisia voor hun snoet, weet ik niet.
Ik herinner me dat Post Wemeldinge er eens een boot attent op maakte dat het reglement voorschrijft dat je 50 meter afstand moet bewaren, minimum.  Ik denk dat deze Frisia zijn 50 meter afstand was aan de korte kant was...

Vooraf had ik al met jachthaven Wemeldinge afgesproken waar ik ging liggen, zodat de duikers hun werk konden doen.
Het duiken zelf was voor die mannen 'spielerei', het aan- en uitdoen van hun duikgerief is een ander paar mouwen.

Daags erna kon ik dan terugzeilen, alweer ZW maar met waarschuwing 'Zierikzee 6'.
Dat werd een sportief tochtje in de regen. En door de zwaardere condities amper volk op het water.
Voor mij, solo, was het een uitdaging, maar het is waar: zo'n Midget is oerstabiel  :-D

In het kader van dit onderzoekje had ik ook Jooren scheepsschroeven gecontacteerd en gevraagd om eens de juiste schroef te berekenen voor een Midget 26.
Hiervoor hadden ze volgende gegevens nodig=
- motorvermogen 20PK
- max. toerental 3000
- vertraging keerkoppeling 2:1

Hun voorstel werd een drieblads schroef 14" x 11".
Als het een tweeblads wordt, dan is het een 14" x 12"

De duikers hadden de huidige schroef opgemeten, en het zou een tweeblads 14" zijn.
Te groot is ze dus niet, enkel zou Jooren dan de spoed kunnen bijstellen als we dat willen.

Dat was weer een 'technisch' tochtje en we zijn weer wat wijzer geworden  :-)

De duikvlag

Op de terugweg was de Vondelingenplaat net droog  :-)

Motor gaat in alarm...

Dat was even schrikken!
De motor liep lekker, totaal geen problemen meer, maar toen we net Zierikzee binnen voeren, ging er een alarm af.
Ons bedieningspaneel heeft geen opdruk meer, maar eender welk rood lampje dat gaat branden, samen met een zoemer, kan geen goed teken zijn.
Net op dat moment komt er een Frisia binnen gevaren, en een paar uitgaande zeiljachten.
We dobberen aan de overzijde van de steigers, met een nerveuze zoemer om de oren, wachtende om te kunnen oversteken naar de steiger van de gemeentehaven.
Zodra ik kon, stak ik over en meerde af aan de steiger voor het witte sanitaire gebouw.  Die steiger was gelukkig vrij, en makkelijk om af te meren.
Tussen het alarm en het afmeren zaten misschien maar twee minuten, maar dat waren voor mij twee heel lange minuten!

Eerste dat ik deed, was het opzoeken in mijn schriftje, wat dit alarm betekende.  Dit kon ik doen aan de hand van een foto dat ik gemaakt had van een andere Midget.
Zo zag ik dat het alarm alvast te maken had met oververhitting.
Eerste dat ik controleerde was de wierpot, ook al wist ik dat de motor nog koelwater 'speekte'.
De wierpot was niet geblokkeerd.
De beluchter kon het ook niet zijn, die was nog maar pas vervangen door Cor.
Uit het motorruim steeg allemaal rook, maar geen brandgeur, eerder stoom.
Ik deed het ruim helemaal open, zodat alles zo snel mogelijk kon afkoelen.

Meteen zag ik overal blauwe spetters tegen de wanden en op de vloer... ola!
Alle koelvloeistof is weggelopen, de bilge in.  Dat is helemaal niet goed!Meteen belde ik Cor.  Het was natuurlijk al vrijdag namiddag, en die man heeft ook nog een leven naast sleutelen aan motoren.
Veel kon hij niet doen, en langkomen ook niet.  Ook in het weekend kon hij in eerste instantie niet want hij had nog een klus in Volendam af te werken.
OK... dan dook ik maar zelf het motorruim in, op zoek naar een lek in de leidingen van de warmtewisselaar.
Ik controleerde ook alle buisklemmen en trok ze verder aan.
Ik kon niet meteen een lek vinden, dus zat er maar één ding op: koelvloeistof vullen.
In de watersportzaak Bouman wat verderop hadden ze gelukkig koelvloeistof staan, daar nam ik meteen 5 liter mee.
Daags erna, zaterdag, poetste ik de bilge weer schoon, en zocht verder naar een mogelijke lek door de warmtewisselaar weer te vullen.

Eens ik daaraan begon was de lek meteen zichtbaar: de rubberen bocht aan de thermostaat.
Ik trachtte deze met rubbertape te dichten, en dat lukte ook.
Via Whatsapp stuurde ik Cor wat foto's en info, waarop hij me prompt belde: Zondag zou hij langskomen om ons verder te helpen.
OK, zeer mooie service, maar dan wordt het wel drie nachtjes Zierikzee, want Cor raadde ons sterk af om met zo'n 'herstelde' rubber bocht verder te varen.

En inderdaad: zelfs op een zondag is Cor niet te beroerd een gestrande klant verder te helpen!
Hij kwam naar Zierikzee afgereisd met een nieuwe rubber bocht, en een flink vat koelvloeistof.
In een uurtje tijd was het probleem hersteld, en getest.  Verder niets schade aan de motor.

Omdat het al later op de dag was, dan eerst aangegeven betaalde hij ons nog die 3e nacht aan liggeld.
Van service gesproken :-)

Koelvloeistof weer gevuld tot op
4cm onder bovenste rand van de vulopening