Mijn diesel lust geen... lucht :-D

Voorbije weekend genoot ik van een rustig zeiltochtje naar Sint-Annaland.
De zondag werd het een vrij sportief zeiltochtje terug naar onze haven.
Alles verliep voortreffelijk.
In de Krammersluis was er een jacht voor me met een redelijk talrijke vrouwenploeg.  Bij het invaren hoopten ze op wat spektakel, door mij als solo-zeiler. Maar helaas, alles verliep zo vlot dat ze enkel een teleurgestelde zucht slaakten :-D

Redelijk zelfzeker voer ik zo verder naar onze haven.
En toen ik onze steigers bereikte leek niets me nog van mijn stuk te kunnen brengen.
Gezwind geef ik even vol gas in achteruit om de laatste 50m aan te vangen, en... de motor viel uit.
De wind, intussen toch tegen de 20 knopen aantikkend, duwde me, motorloos, richting ondiepte.
Omdat er op ons riviertje geen tij is, leek het me echt geen goed idee om daarheen te dobberen.
Ik start de motor weer, die warempel meteen aanslaat, maar zodra ik gas geef stopt ie er weer mee.
Ik herhaalde dit fenomeen een paar keer, en besloot dan om enkel rustig gas te geven en zo, tegen de win in, in achteruit naar mijn box te ploeteren.  Het indraaien in de box deed ik met de hand.  Slaagt wel wat tegen, zo'n Midget van om en bij de 3,7 ton met dwarswind je box in trekken.

Nog één oude slang die ik*
beter vervang

Eens thuis besloot ik alvast een nieuw stuk brandstofslang te maken en zodra mogelijk de zaak na te kijken.
Mijn vermoeden was dat de motor ergens lucht zuigt zodra ik redelijk veel gas geef.

Nieuwe slang,
maar dat leek niet de oorzaak
van het probleem

Uiteindelijk, toen ik weer aan boord was, ging ik het ganse brandstofsysteem af. Allereerst die oude slang vervangen.  Na een test bleek daar het probleem niet te zitten. Dan maar het volgende stuk slang.  Oude klemmen er af, en nieuwe er op.  Weer een test maar opnieuw zoog hij lucht.
Restte er nog één stuk slang dat zeer recent geplaatst leek.  Toch maar de klemmen er af en nieuwe er op...  Bingo: de klemmen waren niet voldoende aangedraaid, of voldeden niet.  Na een test bleef de motor goed draaien.
Voila, dat is dus weer geregeld.

Een zeiler;;; moet precies toch ook een beetje aan een motor kunnen sleutelen :-)

Nieuwe klemmen op de slangen

Hier zat het probleem: een klemmetje onvoldoende aangespannen.
Nu flink aangedraaid, en een extra erbij.

Rust... en een squal

Soms zit een mens aan het einde van zijn latijn, en wil je de rust opzoeken.
Sommige mannen hebben daarvoor een 'man-cave', ik heb een Midget.

Ik koos een bestemming waar ik bijna zeker ben dat het er niet druk zal zijn, en al helemaal niet als men drie dagen koud weer voorspelt, met zaterdag nog eens stormwind er bovenop.
Het werd de Volkeraksluis.

Vrijdagmorgen voer ik uit. Alles verliep nu eens rustig, zelfs het vervloekte voetgangersbrugje doet weer normaal :-D
Met een bezeilde koers 'dobberde' ik richting de sluis.  Af en toe een uitschieter naar 14 knopen Noord, maar over het algemeen een heel rustige tocht.
Iets na de middag arriveerde ik er al, en zag dat er geen kat aan de steiger lag.
Omdat ik toch volk verwachtte, en bovendien ook om makkelijk te kunnen vertrekken, meerde ik af aan de kop van de steiger.

Veel kan een mens niet doen, aan zo'n lege steiger, dus doel geslaagd: mezelf dwingen eens te niksen...  Wandelen kan je er ook al niet zo gek ver.  ik wandelde van de ene zijde van de sluis naar de andere, en weer terug.

Zaterdag gaven de voorspellingen buien, en een toenemende wind tot een stuk boven de 30kt.  Die kwam er ook, en was de reden dat ik een dagje bleef liggen.
De ideale rustdag zeg maar.  Lezen, en alweer wandelen.  dat wandelen werd toch nog de moeite: de stappenteller ging vlot over de 20.000 stappen  :-D
Aan tekenen ben ik niet toegekomen helaas.  Die creativiteit zou weer boven moeten borrelen.

Zaterdag: buien en veel wind

Zondagmorgen: weersvoorspellingen geven buien, en wind met stoten tot een akelige 26kt.
Hmmm: toch maar een reefje er in, voor alle zekerheid.
Terwijl ik met die reef bezig was, kreeg ik een bui over me heen.  Zo 's morgens vroeg, om 6u, is dat verrekte koud.  Ik moest even binnen de vingertoppen laten ontdooien (doet alvast nogal pijn, zo'n tintelende vingers).
Eens de bui voorbij, en die wind weer weg, leek het buiten een heel andere ochtend: zonnetje komt op, en een rustig windje.
Ik duwde de Midget wat af en vertrok op zeil.

Maar die rust bleef niet lang: een nieuwe bui naderde.  Eentje die ik niet gauw zal vergeten.
De koers was ruim, en in een paar seconden tijd kreeg de boot een flinke helling.  Hij loefde terstond ook wat op, en de regen viel met bakken uit de hemel. Sjonge, die fok moet meteen weg.  Op zo'n moment ben ik dan toch weer blij een rolfok te hebben.  Die ene reef was genoeg om de boot op rompsnelheid te houden.  Zo kon ik even proeven hoe een Midget zich gedraagt in een storm.
Jammer genoeg geen tijd gehad naar de windmeter te kijken, ik had het wel willen weten.

Aan een tweede bui kon ik ontsnappen

Na de bui kwam de rust weer.  Hooguit 8 knopen wind. beetje lullig, een reef en een kleine fok bij zo weinig wind, maar nu ik weet welk onheil er in die buien zit...

De rest verliep heel kalm.  Het voetgangersbrugje stond, zo om 8u 's morgens, nog op dubbel groen.  Zalig  :-D

Geen geslaagde driedaagse, heel weinig gevaren, wel heel veel gewandeld  :-P