Pico One aan boord :-)

Hoe fijn zou het niet zijn om met één toestel de toestand van beide batterijen te monitoren, en tevens de inhoud van je brandstoftank.
Wat eerst bedoeld was als een 'folieke', werd uiteindelijk toch werkelijkheid: ik kocht bij Sailspecials een Pico One, met bijhorende shunt.
Het was een actiepakket: de Pico +1, samen met Shunt SC302T.

Shunt SC302T

Aansluiten viel nog wel goed mee, al moest er eerst een en ander verwijderd worden: de huidige voltmeter, de ampere-meter en de brandstofmeter.
Om geen nodeloze bedrading te moeten plaatsen tekende ik eerst, thuis, een schema zodat eventuele reeds aanwezige draden hergebruikt konden worden.
De opzet van Simarine (=fabrikant van het gebeuren) heeft dat goed gezien: de Shunt monteer je vlakbij de batterijen en brandstoftank. Er loopt enkel een datakabel van de shunt naar de display.
Nu is een Midget 26 een dankbare boot voor dergelijke zaken: je kan redelijk goed overal bij. Kabels bijplaatsen of aanpassen is geen onmogelijke klus.
Ik plaatste de Shunt tegen het schot van het batterij-vak. Eerst leek het me wel handig om de Shunt IN het batterijvak te plaatsen, maar uiteindelijk leek het me veiliger, deze uit dat vak te houden, vooral voor de datakabel.

Jammer van de bestaande openingen

Zo'n 4 uur later kwam er leven in de display.
Eerste boodschap: "No devices".... Chuck, wat is er fout?  Alles nog eens nalopen, overal checken of er geen losse verbindingen zijn... niets fouts te vinden.
"Hoe kan dat nou?".
Misschien toch maar eens de handleiding lezen :-D
En ja hoor: bij het opstarten hoort deze boodschap te verschijnen :-P



Zonder handleiding is het toch wel wat ingewikkeld denk ik: je moet de batterijen programmeren in het display: naam geven, bepalen op welke poort je ze aangesloten hebt, hun capaciteit, etc.
Ook vraagt de display naar extra gegevens zoals de waarden C20 en C10 van je batterijen.

Ook de brandstofmeter moet je 'programmeren', maar dat is lastiger: je moet minstens twee calibratiepunten ingeven.  Nu heb ik de huidige meter in de tank aangesloten, eentje van het weerstandstype. Dat hoort te werken, maar ik heb geen technische gegevens van deze meter. Enkel het merk weet ik: VDO.

VDO capaciteitsmeter in de
brandstoftank
kan hergebruikt worden

Een serie-nummer staat er niet op, al zijn er verschillende cijfers leesbaar.
Ik vermoed dat het een weerstand is van 0 tot 90 Ohm, waarbij 90 Ohm=vol is.
Een zoektocht op internet leverde weinig op.  Enige dat ik momenteel kon doen, is naar VDO in Nederland mailen.

"Ik zeil in Zeeland" verkrijgbaar in de bib :-)

Enkele dagen geleden een verrassing van formaat gekregen.  Niet dat iemand mij iets kado gaf, maar wel zeer verrassend nieuws.

Via Facebook kreeg ik plots een bericht van een landgenoot.  Hij vroeg me wat over solo-zeilen, en liet weten dat hij mijn boekje 'Ik zeil in Zeeland' heel interessant vond.
Hij had het boekje... geleend in de bibliotheek in Boechout :-)

Nooit gedacht dat mijn boekje uiteindelijk ook in een bibliotheek terecht zou komen.

"Ik heb net je boek gelezen (uit de bib van Boechout...). Goed geschreven, en heel erg interessant, ook omdat er veel parallellen zijn."

Extra stopcontacten in het keukenblokje

Die Midgets zijn heel uitgekiend.  Ik kan er enkel maar lof over uitspreken.
Enige minpuntje, als we het over elektriciteit aan boord hebben, is het ontbreken van stopcontacten aan het keukenblokje.
Daar heb ik voorbije weekend een mouw aan gepast :-)

Vorige winter had ik al een elektrisch bordje geplaatst in de bak achteraan.
In dit bordje zit een automaat 10A en een differentieel van 30mA.
Op dit bordje sloot ik het bestaande 230V net aan, dat bestaat uit een stopcontact in het schakelpaneel, en een stopcontact in de zijwand van de kaartentafel.

Om aan het keukenmeubel te geraken wilde ik eerst onder de vloer door een nieuwe draad trekken en deze aansluiten achter het schakelpaneel, maar simpel is dat niet, op een Midget 26.
Maar dan bedacht ik een betere oplossing: een nieuwe draad vanaf het bordje in de bak achteraan, onder de slaapkooi aan stuurboord, een kort stukje door het motorruim, en dan onder de vloer door naar het keukenmeubel.
Enige ' gekke' is nu dat deze draad even door de inspectieopening van de dieptemeter gaat, die onder dit keukenmeubel zit, maar daar kan ik wel mee leven :-)

Voila, nu hebben we 230V aan het keukenmeubel voor een waterkokertje.
Laat de koffie maar komen ;-)

Zo klussen aan boord, brengt wel rommel mee :-D

Volkerak by night :-)

Straffe koffie... nooit gedacht dat mijn laatste zeiltochtje dit zeilseizoen eentje in het duister zou worden.
Die straffe koffie kan je alvast letterlijk nemen, want zo in het donker een hoeveelheid oploskoffie inschatten valt nogal tegen  :-D

Ik lag afgemeerd aan de noordzijde van de Volkeraksluis toen ik zo rond 4u 's morgens de weerberichten controleerde.  In mijn hoofd ging het een redelijk mooie zondag worden, maar plots bleek dat helemaal niet meer waar te zijn: regen vanaf 9u...
Wow, dat is een vervelende voorspelling.
Snel, heel snel, maakte ik onze Dobber vaarklaar, en nog geen uurtje later lag ik al in de sluis om de tocht aan te vatten naar onze haven.
Ik had al wel in het donker gezeild, zelfs op het linke af (Greveling waar geen enkele boei verlicht was), maar nu kreeg het een extra dimensie door de vele vrachtschepen die blijkbaar dag en nacht door varen.

Eentje bleek helemaal niet te varen, maar lag warempel voor anker en dan nog wel krek in mijn vaarroute.
Ik zag twee witte lichten die ik eerst niet goed kon thuis brengen.  Een ankerlicht, en een tweede wit licht wat verderop, dat geenszins een heklicht kon zijn.
Naarmate ik dichtbij kwam doemde de boeg van een groot vrachtschip op.

Dobber schoof rustig voorbij toen plots de schroeven in gang schoten en de boot vaart begon te maken.  "Hey, die kerel had me toch gezien he???".
Het vrachtschip maakte vaart terwijl zijn stuurcabine nog omlaag was, achter de stapel containers...  niet echt verstandig lijkt me, zo was zijn blinde hoek wel heel erg groot.

Dobber schoof rustig voort aan een kalme vaart van om en bij de 2 knopen.  Meer dan genoeg tussen boeien, recreanten tonnetjes, boeien voor het speedkanaal, een paal aan de Galathese haven, en enkele laagvliegende sportvissertjes. Zelfs in dit duister zie je soms een wit lichtje voorbij schieten, alsof het een vallende ster was.

Tegen dat ik aan onze havengeul arriveerde werd het net licht en kon ik bij het eerste daglicht afmeren in onze haven.

Dat was nu eens een verrijkend tochtje :-)

Mr. Gibbs kan ook zeilen :-D

Voor wie op een dwaalspoor geraakte door de titel: Mr. Gibbs is de bijnaam die ik mijn stuurautomaat geef.
Sinds kort heb ik een Mr. Gibbs 3.0 aan boord, een Simrad TP22.
Meer over de installatie schreef ik in een eerdere blog.

Een goede week geleden deden we de maiden, op motor.
Ondanks de behoorlijke afwijking qua installatie tussen de voorschriften en de echte situatie deed de automaat het goed.
Nu was een tweede test aan de orde: hoe 'zeilt' Mr. Gibbs?

Aardig vroeg, hooguit een uurtje na 'zonsopgang', voer ik uit.
(Zonsopgang is wat optimistisch omschreven, het was grijs, koud, en nogal vochtig weer)
Uiteraard had ik weerom het brugje aan mijn been...  dat is een vast ingredient bij de zeiltochten, net zoals aardappelen bij uw menu thuis  :-D




Nog in het geultje kon ik de zeilen hijsen zodat ik mooi onder zeil aan de monding in het Volkerak kom.  Maar daar had ik het mezelf dan wel moeilijk gemaakt.  De wind was Oost, en ik wou naar de Volkeraksluizen zeilen.
Net toen ik op het Volkerak arriveerde passeerde er een ware trein van vrachtschepen uit het Schelde-Rijn kanaal.  Ik kon geen lang rak naar de overzijde maken, en moest dus voortdurend korte rakjes zeilen.  De vrachtschepen hadden voorrang, daar moest ik niet flauw over doen.
Her en der lag er nog een sportvissertje, dat maakte het nog wat uitdagender.

Als dan eindelijk die hele vloot voorbij was, en er ook geen tegenliggers meer waren, kon ik een lang rak zeilen en kon Mr. Gibbs op.  De koers was scherp en de wind tussen de 10 en 17kt.
De boot had een helling van 10 graden en in de vlagen tot 15 a 20 graden.





Bij de vorige boot, een Friendship 26, durfde de stuurautomaat in een vlaag, en bij grote helling, wat 'tilt' slaan.  Nu deed Mr. Gibbs het voortreffelijk.
Voorwaarde is wel dat je de zeilen goed trimt.  Als de trim goed zit, is de uitslag van de stuurautomaat bij de grootste correctie hooguit 2 a 3cm.

Stuurautomaat wordt opzij gehouden
door een eenvoudig touwtje.

Ik moest vorige keer ook nog een oplossing vinden om de stuurautomaat opzij te houden, als ik hem niet nodig heb. En wel zo, dat ik hem snel en makkelijk kan plaatsen en inschakelen wanneer nodig.
De beste oplossing tot nu toe is een simpel touwtje.

Overigens is mijn andere 'stuurautomaat', Mr. Gibbs 2.0, niet afgeschreven.
Dat eenvoudige stootwilletje is nog steeds handig om de helmstok even snel 'vast' te zetten als ik solo de boot de box invaar of uitvaar.
Gelukkig kunnen de gebroeders Gibbs het tot nu toe goed met elkaar vinden :-D

Redelijk rustig zeilweer om de stuurautomaat
te testen onder zeil

De solo-vlag.
Benieuwd hoe vaak je die ziet, in combinatie met
een stuurautomaat :-)

Mr. Gibbs 3.0.= de maiden

Het was eindelijk zover.  De Simrad TP22 kon zijn diensten bewijzen.
Het sokkeltje was klaar, het stopcontact geplaatst in de bakkist achteraan.
Met de grotere offset in het achterhoofd was ik benieuwd hoe deze stuurautomaat zich zou gedragen.
Zoals in mijn vorige blog beschreven, moest de afstand tot de as 46cm zijn, nu is die een slordige 88cm.  Hierdoor moet de reactie van de stuurautomaat feller zijn, dan normaal.

De eerste test was een traject op motor.  De wind stond uit een vervelende hoek om richting Numansdorp te varen, dus ideaal om mijn nieuwe Mr. Gibbs eens aan het werk te zetten.
Dat ging prima. Voor zo ongeveer een dik half uur mocht ie de steven richting Volkeraksluizen sturen.  De stuurautomaat deed het prima.  De uitslag nooit meer dan pakweg 3cm.

Onderweg moest ik wel een oplossing vinden om de stuurautomaat makkelijk opzij te hangen als hij niet nodig is. Dat werd een touwtje zoals ik vroeger ook op de FS22 deed.

Daags erna zat de wind beter, en konden we de weg terug wel goed zeilen.
Ook nu schakelde ik de stuurautomaat een poos in.
Zoals in de handleiding aangeraden trimde ik de zeilen zo goed mogelijk, en deed de stuurautomaat zijn werk naar behoren op een zowat halvewinds rak.
Ook nu was e uitslag niet te groot.

Voor een stukje rechtdoor varen zal deze stuurautomaat zijn werk vast prima doen.
Of hij ook goed werk gaat leveren als de boot wat helling heeft, dat moet ik nog uitzoeken.
Ook de prestaties in golfslag weet ik nog niet.

Wordt dus vast nog vervolgd.

Nieuwe stuurautomaat op onze Midget 26

We kozen uiteindelijk voor een Simrad TP22.
De Simrad TP10 zou theoretisch nog net volstaan voor een boot van 3,7 ton, maar dan is het beter om voor de Simrad TP22 te gaan. Die volstaat voor boten tot 5 ton.

De installatie-instructies zijn voor zowel de Raymarine TS2000 als de Simrad TP22 dezelfde:
tussen het pinnetje op je helmstok en het busje in de sokkel moet 595mm zijn, haaks op de helmstok gemeten.
Een andere parameter is dat de afstand vanaf de as van het roer tot aan het pinnetje op de helmstok 460mm moet zijn, maar daar kan je op de Midget 26 onmogelijk aan voldoen.
(Meer hierover in een aparte blog: https://mymidget26.blogspot.com/2019/08/mr-gibbs-dan-toch-maar-vervangen.html)

Door middel van een stuk karton en een vouwmeter begon ik een poging te ondernemen het zaakje in te meten en een sokkeltje te ontwerpen.  Geen sinecure, op een boot waar niks recht is :-D
In elk geval is de afstand van de roeras tot aan het pinnetje een 880mm, een stuk meer dan de voorgeschreven 460mm.
Dit betekent volgens mij alvast dat de functie 'Tack' met de stuurautomaat nooit zal werken.

 Na met opmeten maakte ik met een stuk meranti een sokkeltje.  Dit sokkeltje moest ik ietsje concaaf uitvijlen om het busje en het pinnetje op de juiste hoogte te krijgen.








De proefopstelling is nu gebeurd, het pinnetje in de helmstok geplaatst.
Ook is er een oplossing gevonden waar je de stuurautomaat plaatst als hij werkloos is.
De sokkel is weer mee naar huis om af te werken. Volgend weekend gaan we de maiden varen met Mr. Gibbs 3.0  :-)

Twee delen meranti samen kleven met epoxy

Een bezemsteel en een stuk schuurpapier deed de truc

De twee boogjes zijn een recupje van een oude beugel

Proefopstelling

Mr. Gibbs 3.0 in proefopstelling

Als de Roompot plots je eindbestemming is...

Een kameraad van me heeft een Midget 31.Hij is nog niet zo heel ervaren en vroeg me laatst of ik niet mee een tochtje op zee wou doen.
Een rondje Stellendam - Roompot leek me ideaal.
Donderdag voeren we naar Stellendam.  Leuk was dat stukje niet wegen eerst geen wind, en later wind op kop.
Wat me vooral verraste was de leegloop in Stellendam, of zo lijkt het toch.
Een hele steiger bijna helemaal leeg...

Vrijdag was het dan zover: de zee op.
Helaas werden we getrakteerd met... niks wind.  De hele tocht op motor.

In het Slijkgat visten we nog een fel oranje zak op.  Het bleek een chemisch product.  Wat er toch allemaal de zee in sukkelt, sjonge.  En te denken dat het meeste van die troep in de vis beland, en uiteindelijk zo op ons bord...
Ik had vooraf de koersen uitgezet op de kaart en genoteerd om zo op kompas de tocht te doen.  De eerste kardinaalboei zou op 250 graden liggen na de laatste bakboordboei van het Slijkgat.
Turend met de verrekijker zag ik ze uiteindelijk.  "Die ligt wel heeeeel ver", dacht ik nog.

Later wees mn kameraad er op dat we de eerste kardinaalboei vlot voorbij waren en ik die dus gemist heb.  Vreemd, maar goed, we hadden gelukkig de tweede als houvast.
Tot aan de witte paal hebben we alles moeten motoren, de aanloop naar de Roompotsluis kwam er een licht briesje en kon de genua open.  Maar een vette vaart zat er helemaal niet in.

Na de Roompotsluis draaiden we naar stuurboord, In de haven binnen de sluis bij Saveco maritiem waar Gerrit De Jong zowel de eigenaar als havenmeester is.http://www.ligplaatsenzeeland.com/
Ik had vooraf geinformeerd of we daar konden overnachten.
Eerst meerde ik af, en daarna wou ik mn kameraad zijn lijntje aannemen.
En daar ging het bijna fout.  Hij schakelde nog een keer voorwaarts en 'poef', plots werkte zijn schroef niet meer.  Er is iets doorgebroken, geen motorkracht meer.
Gelukkig kon ik zn preekstoel vastgrijpen en de boot alsnog tegen de steiger aan trekken.  Geluk bij een ongeluk.
Flinke tegenslag, zo'n motorpech, maar gelukkig gebeurde het in het haventje, en niet op zee.

Gerrit bleek uiteindelijk een grote hulp.  Ik ontdekte vrij snel wat er fout was: de Uniflex was doorgebroken.  Alvast beter dan de keerkoppeling zelf.
Gerrit had contacten met Vetus, en kon wel aan zo'n stuk geraken, alsmede een monteur.

Zo vertrokken we dan zaterdag richting Wemeldinge. Deze keer samen op onze Dobber, en lieten de Midget 31 achter in het haventje.

Een week later voer ik dan zelf richting Roompot.
's Morgensvroeg, bij het krieken van de dag voer ik uit in St. Annaland richting het haventje van Gerrit om een volledige tij mee te hebben.
Tegen 11u arriveerde ik.
De Midget 31 lag er nog prima bij, en het nieuwe stuk bleek netjes geplaatst.



Gerrit heeft dat prima geregeld.
Mn kameraad arriveerde later op de dag.
Daagse erna konden we dan uitvaren, en 'voor het lapje' naar onze haven.
Dat was een reuze zeildag, na de problemen van de week ervoor!

De weergoden gaven ons... NIKS wind op zee

St. Annaland: vertrokken om 6u00

De zeehonden hadden nog net een beetje 'zandbank' om op te zonnen :-)

Mr. Gibbs dan toch maar vervangen?

Enkele jaren terug, toen ik fanatiek rond zeilde met mijn Friendship 22, had ik een stuurautomaat gekocht, die het overigens fantastisch deed op dat bootje: een Simrad TP10.

Ik herinner me nog vrij goed de installatievoorschriften. Die moeten juist zijn.
En om dat te verwezenlijken moest ik echt wel creatief wezen.

Nu wil ik opnieuw een stuurautomaat, want mijn Mr. Gibbs 2.0 (het platte stootwilletje) werkt maar even, zeker geen langere stukken.

Er zijn, voor zover ik nu kan zien, twee opties:
- een Raymarine ST2000 die geschikt is voor boten tot 4,5 ton waterverplaatsing
- opnieuw een Simrad TP10 die geschikt is voor boten tot 3,7 ton waterverplaatsing en 32 voet lengte

Beide hebben o.a. als voorschrift dat het aangrijppunt op de helmstok op 46cm van de as moet zitten.
En daar zit het probleem: Als je een lijn trekt over de roerpinnen heen tot aan de helmstok zit dat punt veel verder naar achter, dan waar men doorgaans het aangrijppunt heeft.
Ik heb dit voorbije weekend opgemeten, en het voorgeschreven aangrijppunt op de foto gemarkeerd met een stukje tape.  Zoals u ziet, dat is erg ver naar achteren.


Navraag bij een watersportwinkel die een Raymarine aanbiedt, gaf volgende antwoord:

"Ik heb antwoord terug van de leverancier en die zegt dat ze geen garantie kunnen geven dat het systeem 100% goed werkt op uw boot. Dit in verband met dat uw roer wat u al zei niet recht is.

U kunt met de gegevens vanuit de handleiding kijken of de stuurautomaat past op uw boot maar de leverancier kan niet garanderen dat, als u onder zeil bent of met de motor vaart, de autopilot blijft werken. Het kan zijn dat hij dan van slag raakt en niet goed werkt.

Wat u kunt doen is zoeken of er andere booteigenaren zijn hun vragen hoe zei dat hebben opgelost met de autopilot."

Ik ben nu op zoek naar andere Midget 26-zeilers die een stuurautomaat geplaatst hebben om te informeren hoe hij geplaatst is, en of ze tevreden zijn van de werking.
Mocht u mij feedback kunnen geven, dan hoor ik het graag :-)

Installatie volgens de voorschriften?

Simrad TP10 bij de Midget Luna

Installatie op een andere Midget 26